It sounded right...
It felt right...
But still.. Something was wrong...
Γαμώτο.
It felt right...
But still.. Something was wrong...
Γαμώτο.
Παρασκευή 29 Απριλίου 2011
Τρίτη 26 Απριλίου 2011
-
Θα ήθελα να μου μιλούσες πιο πολύ…
Να μου έγραφες γράμματα των δυο χιλιομέτρων και οι λέξεις σου να άγγιζαν τα αστέρια…
Να σε διάβαζα σαν ανοιχτό βιβλίο και να ταξιδεύαμε μαζί στου μυαλού σου το γαλαξία…
Αν οι λέξεις μπορούσαν να σε πονέσουν
Το σώμα μου θα γέμιζε εκατό χιλιάδες μαχαιριές
Μα ούτε σε εκατό χιλιάδες λέξεις δε θα μπορούσε
Να χωρέσει ο πόνος μου…
Πέμπτη 21 Απριλίου 2011
Τετάρτη 20 Απριλίου 2011
Untitled
Είναι οι στιγμές που πέρασαν μέσα από το φως.
Είναι ο κόσμος που ξαναγεννήθηκε στα μάτια μας.
Είναι η ανάσα σου στο αυτί μου.
Είναι τα χείλη σου απάνω στα δικά μου.
Είσαι εσύ.
Και είναι και οι στιγμές που κρύφτηκαν από το φεγγάρι.
Ο κόσμος που ντράπηκε να μας κοιτάξει στα μάτια.
Η ανάσα σου που βάρυνε.
Και τα χείλη μας που στεγνώσαν και διψάσαν για το αύριο.
Είναι η ζωή…
Παρασκευή 15 Απριλίου 2011
Η αγάπη δε μικραίνει...
Δεν τον μπορώ τον χρόνο που φεύγει. Δεν είμαι αρκετά ώριμη για να τον χειριστώ. Με φοβίζει, με τρομάζει μου προκαλεί σφίξιμο στο στομάχι και μια ακατανίκητη τάση φυγής.
«Κύριε; Έχεις δυο λεπτά;»
«Εγώ; Καλό.»
«Απλώς ήθελα να σου πω, ότι παρόλο που δε μιλήσαμε ποτέ σοβαρά εμείς οι δυο, και που δεν πρόκειται να το κάνουμε ποτέ, έτσι κι αλλιώς, σε πάω. Πολύ. Καλό Πάσχα.»
«…Καλό Πάσχα.»
Αυτά είναι που μένουν.
Και το «…Αγαπάς μας;»
Και το «Όταν φεύγουν οι μαθητές συγκινούμαι…»
Δε μετανιώνω για τίποτα. Κι ούτε θέλω να μείνω για πάντα στάσιμη.
Αλλά φοβάμαι. Γι αυτά που αφήνω πίσω… Γι αυτά που θα αναγκαστώ να αφήσω πίσω.
Φοβάμαι μη χαθούν ή μην έρθει μια μέρα που δε θα τα θυμάμαι καν.
Είναι πράγματα που μένουν όμως.
Και είναι και κάτι άλλο… «Η Αγάπη, κούκλα μου, μικραίνει μόνο στην ψυχή μικρών ανθρώπων.»
Κι εμείς δεν είμαστε μικροί.
Αλήθεια σου λέω.
Υ.Γ 101 ανάρτηση. Wow!! Να τις χιλιάσω!! :)
Τετάρτη 13 Απριλίου 2011
Μου τη δίνει...
Μου τη δίνει που για κάποια πράγματα είμαστε ΕΝΤΕΛΩΣ ανήμποροι.
Μου τη δίνει επίσης το ότι ακόμα κι έτσι, νομίζουμε ότι είμαστε κάποιοι κι ότι μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα. Αλλά στην τελική, μερικά πράγματα, απλώς γίνονται, κι εμείς απλά μένουμε να κοιτάμε.
Μου τη δίνει και που όταν συμβαίνουν -αυτά τα πράγματα, που δεν περνούν από το χέρι μας- προκαλείται μια σειρά από αλυσιδωτές αντιδράσεις, που ούτε γι αυτές μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
Μου τη δίνει να νιώθω τόσο, μα τόσο ανήμπορη.
Μου τη δίνει να ξέρω ότι δε μπορώ να προσφέρω τίποτα.
Μου τη δίνει η αδικία που περιφέρεται σε ποσότητες μέσα στον κόσμο.
Φυσικά, αύριο είναι μια νέα μέρα.
Αλλά στο κάτω κάτω, κι η σημερινή, νέα ήταν.
Μου τη δίνει επίσης το ότι ακόμα κι έτσι, νομίζουμε ότι είμαστε κάποιοι κι ότι μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα. Αλλά στην τελική, μερικά πράγματα, απλώς γίνονται, κι εμείς απλά μένουμε να κοιτάμε.
Μου τη δίνει και που όταν συμβαίνουν -αυτά τα πράγματα, που δεν περνούν από το χέρι μας- προκαλείται μια σειρά από αλυσιδωτές αντιδράσεις, που ούτε γι αυτές μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
Μου τη δίνει να νιώθω τόσο, μα τόσο ανήμπορη.
Μου τη δίνει να ξέρω ότι δε μπορώ να προσφέρω τίποτα.
Μου τη δίνει η αδικία που περιφέρεται σε ποσότητες μέσα στον κόσμο.
Φυσικά, αύριο είναι μια νέα μέρα.
Αλλά στο κάτω κάτω, κι η σημερινή, νέα ήταν.
Τρίτη 5 Απριλίου 2011
Φύλλο εργασίας στα Νέα Ελληνικά για την οικολογία από κείμενο του Μ.Πλωρίτη.
Απαντήσεις στις ερωτήσεις κατανόησης, λίγο πρωτότυπα:
α) Που οφείλεται κατά το συγγραφέα η υπέρμετρη φονική μανία του ανθρώπου στις μέρες μας; Συμφωνείτε με το συγγραφέα; Εξηγήστε την άποψη σας.
Σύμφωνα με το συγγραφέα η υπέρμετρη φονική μανία του ανθρώπου στις μέρες μας, οφείλεται στην απίστευτη απληστία του να αποκτήσει τα πάντα και να ζήσει πολυτελέστερα και επιδεικτικότερα. Δε μπορώ παρά να συμφωνήσω με το συγγραφέα (έτσι κι αλλιώς και να 'θελα να διαφωνήσω δε γίνεται) γιατί είναι κοινή παραδοχή ότι ο άνθρωπος όσο περισσότερα έχει, τόσο περισσότερα θέλει. Η τάση του ανθρώπου για βόλεμα και επιδειξιομανία ξεκινά από τα πανάρχαια χρόνια, με πρώτη την εφεύρεση του τροχού (μόνο ένας τεμπέλης θα μπορούσε να σκεφτεί κάτι τέτοιο) και την κατασκευή ανακτόρων. Φυσικά τότε ο άνθρωπος δεν είχε τα μέσα να καταστρέψει τόσο πολύ. Αν μπορούσε όμως, θα το έκανε. Γι αυτό άλλωστε και τώρα που μπορεί, αυτό κάνει.
β) Τι εννοεί ο συγγραφέας όταν υποστηρίζει ότι "η επιστήμη και η τεχνική όπλισαν τον άνθρωπο με τα μέσα να εισδύει στα τετραπέρατα των ουρανών και στα βάθη των ωκεανών, αλλά δεν του έδωσαν τα πιο απλά ματογυάλια για να δει πως ο αρπακτικός οίστρος του στήνει την αγχόνη όπου θα κρεμαστεί ο ίδιος και η οικουμένη όλη";
Βασικά, ο συγγραφέας θέλει να πει ότι δε βλέπουμε την τύφλα μας. Κι αυτό κοινή παραδοχή είναι. Ότι δηλαδή ο άνθρωπος, είναι τόσο ηλίθιος που όσο μεγαλοπιάνεται και κάνει μεγάλα και σπουδαία πράγματα, τόσο δε βλέπει μπροστά του αυτά που προκαλούν αυτά που κάνει, κι έχει μια απίστευτα εκνευριστική τάση να εθελοτυφλεί και να νομίζει ότι κάποιος είναι, σε σημείο που τόση είναι η τύφλα του που φτιάχνει την τρύπα, αλλά δεν τη βλέπει και πάει και πέφτει μέσα.
γ) Ποια είναι η κύρια θέση του συγγραφέα στην τρίτη παράγραφο;
Ο συγγραφέας στην τρίτη παράγραφο, υποστηρίζει ότι οι κυβερνήσεις δεν παίρνουν κανένα ουσιαστικό μέτρο για την αντιμετώπιση του προβλήματος, και καλά κάνει ο άνθρωπος, αφού οι κυβερνήσεις και τα κράτη το μόνο που ξέρουν να κάνουν καλά είναι να τρώνε (όχι μόνοι τους όμως, μαζί μας ε; Αφού μαζί τα φάγαμε). Άρα που να τους μείνει χρόνος να νοιαστούν για το οικολογικό πρόβλημα; Σκασίλα τους. Για τα μάτια του κόσμου όμως, κάνουν και καμιά διάσκεψη πότε-πότε, αλλά χωρίς αποτελέσματα φυσικά, αφού υπάρχει και το βέτο.
δ) Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, η σχέση ανάμεσα στα λόγια του Πλούταρχου και στις απόψεις που εκφράζει ο συγγραφέας στο κείμενο;
Ο Πλούταρχος λέγοντας ότι "δεν υπάρχει αγριότερο θηρίο από τον άνθρωπο, όταν, μαζί με το πάθος του παίρνει και την εξουσία" εννοεί αυτά που ανέφερα πιο πάνω. Γιατί, δε φτάνει που σαν φυλή είμαστε ηλίθιοι, όταν πάρουμε και εξουσία γινόμαστε ακόμα πιο ηλίθιοι και τότε κλάφτα Χαράλαμπε. Αν είσαι λιγάκι άπληστος, αλλά είσαι ιδιωτικός υπάλληλος, ντάξει, δε μπορεί, πόσο κακό μπορείς να προκαλέσεις; Αν όμως είσαι και πρωθυπουργός...
ε) Να σχολιάσετε σε 8-10 γραμμές τον τίτλο του κειμένου ("Ολέθριοι αυτόχειρες") σε σχέση με το περιεχόμενό του.
Ο άνθρωπος, έχει την εκπληκτική ικανότητα να προκαλεί κακό, παράλληλα με τον εαυτό του, σε όλο τον κόσμο που τον περιβάλλει. Εξ ου και το ολέθριοι. Αυτόχειρας, δεν είναι όμως ακριβώς, επειδή είναι εξαιρετικά εγωιστής για να θέλει από μόνος του να προκαλέσει κακό στον εαυτό του. Δεν το κάνει η καρδιά του βλέπεις. Οπότε, ότι πάθει, το παθαίνει σχεδόν χωρίς να το καταλάβει, από τη χαζομάρα του (κι από εκείνη του την τάση να εθελοτυφλεί).
Εννοείται όμως, ότι αυτό τον κάνει ακόμα πιο ολέθριο...
Πάντως δε μπορείτε να πείτε, παρά τίποτα, κάτι είναι κι αυτό.
Λοιπόν έχω να ζητήσω δυο συγγνώμες.
Μια από αυτόν που έγραψε το κείμενο (το οποίο παρεμπιπτόντως μια χαρά είναι) και μία από εκείνον που έγραψε τις ερωτήσεις και του τις κατέστρεψα έτσι. Δεν πειράζει όμως, ξέρω ότι θα με συγχωρέσει. :)
Υπόσχομαι ότι στις Παγκύπριες δε θα γράψω έτσι... :)
α) Που οφείλεται κατά το συγγραφέα η υπέρμετρη φονική μανία του ανθρώπου στις μέρες μας; Συμφωνείτε με το συγγραφέα; Εξηγήστε την άποψη σας.
Σύμφωνα με το συγγραφέα η υπέρμετρη φονική μανία του ανθρώπου στις μέρες μας, οφείλεται στην απίστευτη απληστία του να αποκτήσει τα πάντα και να ζήσει πολυτελέστερα και επιδεικτικότερα. Δε μπορώ παρά να συμφωνήσω με το συγγραφέα (έτσι κι αλλιώς και να 'θελα να διαφωνήσω δε γίνεται) γιατί είναι κοινή παραδοχή ότι ο άνθρωπος όσο περισσότερα έχει, τόσο περισσότερα θέλει. Η τάση του ανθρώπου για βόλεμα και επιδειξιομανία ξεκινά από τα πανάρχαια χρόνια, με πρώτη την εφεύρεση του τροχού (μόνο ένας τεμπέλης θα μπορούσε να σκεφτεί κάτι τέτοιο) και την κατασκευή ανακτόρων. Φυσικά τότε ο άνθρωπος δεν είχε τα μέσα να καταστρέψει τόσο πολύ. Αν μπορούσε όμως, θα το έκανε. Γι αυτό άλλωστε και τώρα που μπορεί, αυτό κάνει.
β) Τι εννοεί ο συγγραφέας όταν υποστηρίζει ότι "η επιστήμη και η τεχνική όπλισαν τον άνθρωπο με τα μέσα να εισδύει στα τετραπέρατα των ουρανών και στα βάθη των ωκεανών, αλλά δεν του έδωσαν τα πιο απλά ματογυάλια για να δει πως ο αρπακτικός οίστρος του στήνει την αγχόνη όπου θα κρεμαστεί ο ίδιος και η οικουμένη όλη";
Βασικά, ο συγγραφέας θέλει να πει ότι δε βλέπουμε την τύφλα μας. Κι αυτό κοινή παραδοχή είναι. Ότι δηλαδή ο άνθρωπος, είναι τόσο ηλίθιος που όσο μεγαλοπιάνεται και κάνει μεγάλα και σπουδαία πράγματα, τόσο δε βλέπει μπροστά του αυτά που προκαλούν αυτά που κάνει, κι έχει μια απίστευτα εκνευριστική τάση να εθελοτυφλεί και να νομίζει ότι κάποιος είναι, σε σημείο που τόση είναι η τύφλα του που φτιάχνει την τρύπα, αλλά δεν τη βλέπει και πάει και πέφτει μέσα.
γ) Ποια είναι η κύρια θέση του συγγραφέα στην τρίτη παράγραφο;
Ο συγγραφέας στην τρίτη παράγραφο, υποστηρίζει ότι οι κυβερνήσεις δεν παίρνουν κανένα ουσιαστικό μέτρο για την αντιμετώπιση του προβλήματος, και καλά κάνει ο άνθρωπος, αφού οι κυβερνήσεις και τα κράτη το μόνο που ξέρουν να κάνουν καλά είναι να τρώνε (όχι μόνοι τους όμως, μαζί μας ε; Αφού μαζί τα φάγαμε). Άρα που να τους μείνει χρόνος να νοιαστούν για το οικολογικό πρόβλημα; Σκασίλα τους. Για τα μάτια του κόσμου όμως, κάνουν και καμιά διάσκεψη πότε-πότε, αλλά χωρίς αποτελέσματα φυσικά, αφού υπάρχει και το βέτο.
δ) Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, η σχέση ανάμεσα στα λόγια του Πλούταρχου και στις απόψεις που εκφράζει ο συγγραφέας στο κείμενο;
Ο Πλούταρχος λέγοντας ότι "δεν υπάρχει αγριότερο θηρίο από τον άνθρωπο, όταν, μαζί με το πάθος του παίρνει και την εξουσία" εννοεί αυτά που ανέφερα πιο πάνω. Γιατί, δε φτάνει που σαν φυλή είμαστε ηλίθιοι, όταν πάρουμε και εξουσία γινόμαστε ακόμα πιο ηλίθιοι και τότε κλάφτα Χαράλαμπε. Αν είσαι λιγάκι άπληστος, αλλά είσαι ιδιωτικός υπάλληλος, ντάξει, δε μπορεί, πόσο κακό μπορείς να προκαλέσεις; Αν όμως είσαι και πρωθυπουργός...
ε) Να σχολιάσετε σε 8-10 γραμμές τον τίτλο του κειμένου ("Ολέθριοι αυτόχειρες") σε σχέση με το περιεχόμενό του.
Ο άνθρωπος, έχει την εκπληκτική ικανότητα να προκαλεί κακό, παράλληλα με τον εαυτό του, σε όλο τον κόσμο που τον περιβάλλει. Εξ ου και το ολέθριοι. Αυτόχειρας, δεν είναι όμως ακριβώς, επειδή είναι εξαιρετικά εγωιστής για να θέλει από μόνος του να προκαλέσει κακό στον εαυτό του. Δεν το κάνει η καρδιά του βλέπεις. Οπότε, ότι πάθει, το παθαίνει σχεδόν χωρίς να το καταλάβει, από τη χαζομάρα του (κι από εκείνη του την τάση να εθελοτυφλεί).
Εννοείται όμως, ότι αυτό τον κάνει ακόμα πιο ολέθριο...
Πάντως δε μπορείτε να πείτε, παρά τίποτα, κάτι είναι κι αυτό.
Λοιπόν έχω να ζητήσω δυο συγγνώμες.
Μια από αυτόν που έγραψε το κείμενο (το οποίο παρεμπιπτόντως μια χαρά είναι) και μία από εκείνον που έγραψε τις ερωτήσεις και του τις κατέστρεψα έτσι. Δεν πειράζει όμως, ξέρω ότι θα με συγχωρέσει. :)
Υπόσχομαι ότι στις Παγκύπριες δε θα γράψω έτσι... :)
Κυριακή 3 Απριλίου 2011
Πνίγομαι...
Με πνίγει αυτός ο τόπος. Με πνίγουν τα πάντα του.
Με πνίγουν οι αφίσες στους δρόμους με τους πολιτικούς που τα βράδια φαντάζουν απειλιτικοί κι έτοιμοι να τρυπήσουν και να βιάσουν με το βλέμμα τους κάθε τι που κινείται. Κάθε τι που θα μπορούσε να είναι υποψήφιος ψηφοφόρος.
Με πνίγουν τα φανάρια που δε ξεκινούν ποτέ.
Με πνίγουν και τα φανάρια που ξεκινούν πάντοτε.
Με πνίγει η θάλασσα που αλλάζει χίλια πρόσωπα κατά τη διάρκεια της μέρας.
Με πνίγει ο ουρανός που τυλίγεται γύρω μου σα θηλιά και περιμένει…
Με πνίγει το ότι κανείς δε βρίσκει νόημα σε αυτό που κάνει.
Με πνίγουν οι στιγμές που χαραμίζουμε έτσι, χωρίς λόγο.
Με πνίγει η μοναξιά.
Με πνίγει η σιωπή, με πνίγει ο ήχος που βγαίνει από το πληκτρολόγιο.
ΠΝΙΓΟΜΑΙ…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)