Με πνίγει αυτός ο τόπος. Με πνίγουν τα πάντα του.
Με πνίγουν οι αφίσες στους δρόμους με τους πολιτικούς που τα βράδια φαντάζουν απειλιτικοί κι έτοιμοι να τρυπήσουν και να βιάσουν με το βλέμμα τους κάθε τι που κινείται. Κάθε τι που θα μπορούσε να είναι υποψήφιος ψηφοφόρος.
Με πνίγουν τα φανάρια που δε ξεκινούν ποτέ.
Με πνίγουν και τα φανάρια που ξεκινούν πάντοτε.
Με πνίγει η θάλασσα που αλλάζει χίλια πρόσωπα κατά τη διάρκεια της μέρας.
Με πνίγει ο ουρανός που τυλίγεται γύρω μου σα θηλιά και περιμένει…
Με πνίγει το ότι κανείς δε βρίσκει νόημα σε αυτό που κάνει.
Με πνίγουν οι στιγμές που χαραμίζουμε έτσι, χωρίς λόγο.
Με πνίγει η μοναξιά.
Με πνίγει η σιωπή, με πνίγει ο ήχος που βγαίνει από το πληκτρολόγιο.
ΠΝΙΓΟΜΑΙ…
δεν έχω λόγια... σε τέτοιες στιγμές μόνο ο εαυτός μας μπορεί να μας δώσει τις λύσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλί Διαμαντένιο!
''Δε δέχομαι τα σύνορα, δε με χορούν τα φαινόμενα, πνίγουμαι''
ΑπάντησηΔιαγραφή@next day
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, μόνο Ο εαυτός μας.. Κρίμα όμως που κάτι τέτοιες στιγμές ο εαυτός μας απλά σωπαίνει...
Καλό απόγευμα!
@Μικροβιοφοβική Κατσαρίδα
Πνίγεσαι εσύ, πνίγομαι εγώ, να πάμε όλοι να πνιγούμε τζαι κανεί νομίζω....