Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Multitasking

Πως είναι όταν ο υπολογιστής μας πήξει στο multitasking και σε κάποια στιγμή σταματήσει να ανταποκρίνεται κι εμείς εκνευριζόμαστε γιατί κολλούν τα πάντα;
Λοιπόν κι εμείς ακριβώς αυτό κάνουμε. Ερχεται μια στιγμή που ο εγκέφαλος μας αδυνατεί να ανταποκριθεί σε όλες τις σκέψεις που του βάζουμε κι απλώς… Σταματά να δουλεύει.
Είναι αστείο και παράλληλα τρομερό γιατί συνήθως αυτό συμβαίνει  την πιο ακατάλληλη στιγμή, συνήθως όταν έχουμε να αποφασίσουμε για κάτι πολύ σημαντικό, ή σε παρόμοιες περιπτώσεις. Αν παραλληλήσουμε τη «μεγάλη απόφαση» με την εγκατάσταση ενός σημαντικού προγράμματος, θα δούμε ότι το πρόγραμμα, όχι μόνο θα κολλήσει στη μέση, αλλά δε θα μπορεί καν να σταματήσει τη διαδικασία.
Κι όσο κι αν το αφήνουμε στην ησυχία του μπας και αποφασίσει κάποια στιγμή να συνεχίσει την εγκατάσταση, αυτό όχι μόνο δε συνεχίζει, αλλά αδρανοποιεί εντελώς την οθόνη και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι τετραγωνάκια με τον κέρσορα.
Ωσπου μια δεδομένη στιγμή, εκτός από την εγκατάσταση, σπάνε και τα νεύρα μας. Οπότε τι μένει να κάνουμε;

Ctrl+Alt+Delete.

End task.

Και ρωτά ο υπολογιστής παραξενεμένος. «Μα είσαι σίγουρος;»

ΜΑ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ.

Όμως το πρόγραμμα επιμένει να μην κλείνει.

Και ξανά.

End task.

«Το έχεις σκεφτεί καλά;»

Ναι λέμε.

Και Τρίτη φορά, γιατί ακόμα κι αν έχει αρχίσει η διαδικασία για να κλείσει το πρόγραμμα είμαστε πολύ ανυπόμονοι για να το περιμένουμε.

«Σε ρωτώ για τελευταία φορά. Είσαι σίγουρος;»

Ω ΝΑΙ. ΝΑΙ, ΝΑΙ, ΝΑΙΙΙΙΙΙ!!!! Και σε πιάνει υστερία και κάνεις την ίδια διαδικασίαόσο πιο πολλές φορές μπορείς, μέχρι να απαλλαγείς από τα ενοχλητικά προγράμματα που έχουν κάνει τον υπολογιστή σου τόσο απελπιστικά αργό και αδρανή.

Και μετά;

Ε μετά τίποτα. Ο υπολογιστής βρίσκει τα μίλια του κι εσύ ξανακάνεις τη διαδικασία από την αρχή (φανερά εκνευρισμένος αλλά και ανακουφισμένος που ξεκόλλησε επιτέλους) και παρακαλάς να μην το ξαναπάθει στο άμεσο μέλλον. Όχι τίποτα άλλο, απλώς λυπάσαι τα λεφτά σου να αγοράζεις άλλον υπολογιστή, αν τον σπάσεις κατά λάθος πάνω στα νεύρα σου..

Το κακό όταν αυτό συμβαίνει στον εγκέφαλο σου, είναι ότι εκείνος, όχι μόνο αρνείται να σου κλείσει το πρόγραμμα, επιμένει κιόλας να το εμφανίζει ξανά και ξανά για να σου υπενθυμίσει πόσο σημαντικό είναι και πόσο βλάκας είσαι που έκανες κάτι και το έχασες.

Κι όταν επιτέλους αποφασίσει να το κλείσει επιτέλους, όταν ξαναρχίσεις τη διαδικασία, βρίσκει μια καινούρια δικαιολογία και....

Τσουπ. Ξανανεκρώνει. 

Και δώστου πάλι end task και παρακάλια να αδειάσει για να μπορέσει να ξαναγεμίσει..



1 σχόλιο: