Μια φορα κι εναν καιρο...

... Ήταν ένα μικρό ποταμάκι. Το πιο μικρο ποταμάκι στον κόσμο! Να φανταστείτε, όλο του το μπόι δεν ξεπερνούσε το 1.58 και όλο του το πλάτος χωρούσε σε μια αγκαλιά! Οι φίλοι του το φώναζαν Χειμαρρούλη, αλλά το επίσημο του όνομα (για τις λαμπρές τελετές που παρευρισκόταν σπάνια, αλλά και για να τον φωνάζουν από τον κατάλογο του απουσιολογίου στο σχολείο) ήταν Μικρός Χείμαρρος.

Όπως όλα τα ποταμάκια, του άρεσε να τρέχει από κει και από δω και να παρατηρεί ο,τι συνέβαινε γύρω του. Το όνειρό του ήταν να ανακαλύψει όσο περισσότερα μπορούσε για αυτό τον παράξενο μα υπέροχο κόσμο και να μάθει επιτέλους ποια είναι αυτή η Κυρία, που τη φωνάζουνε Ζωή και κάποτε είναι τόσο μα τόσο όμορφη κι άλλοτε τόσο άσχημη και κακιά που ξεπερνά και τις μάγισσες των παραμυθιών...

Κάποια βράδια, όταν δε μπορούσε να κοιμηθεί, κοιτούσε τα αστέρια και ευχόταν να μπορούσε κι αυτός να ανεβεί ψηλά στον ουρανό, να θαυμάσει τη γη από ψηλά και να μπορέσει να δει πράγματα, που από το έδαφος δε μπορούσε να διακρίνει. Φανταζόταν τον εαυτό του ψηλά, κουλουριασμένο κάπου, σε κάποιο ευγενικό αστεράκι που θα τον άφηνε να καθίσει για λίγο στα γόνατά του να αγναντεύει την υπέροχη θέα λουσμένος από το μαγικό φως των αστεριών και του φεγγαριού και προσπαθούσε να νιώσει πως θα ήταν άραγε, αν αυτό συνέβαινε κάποια φορά.

Κι όταν ήταν λυπημένος, του άρεσε να κάνει μακρινούς περιπάτους και να βρίσκει πράγματα που θα τον έκαναν χαρούμενο. Συνήθως ήταν μικρά και ασήμαντα για άλλους πράγματα, όπως το πέταγμα μιας όμορφης πεταλούδας, μια ανθισμένη αμυγδαλιά, ή ο ήχος που κάνουν τα φύλλα όταν τα χαϊδεύει ο άνεμος, όμως για τον Μικρό Χείμαρρο μπορούσε να είναι η αρχή μιας υπέροχης μέρας.

Μια μέρα, το ποταμάκι έμαθε να γράφει, κι ενθουσιάστηκε τόσο πολύ που από την πρώτη κιόλας μέρα αποφάσισε να γράψει τις περιπέτειες του κάπου, για να τις διαβάσουν και τα άλλα ποταμάκια και να μάθουν για τον περιπλανώμενο Μικρό Χείμαρρο που έψαχνε την Ευτυχία...

Αυτό το μπλόγκ είναι κάτι σαν το "ημερολόγιο καταστρώματος" του Μικρού Χείμαρρου. Είναι το ταξίδι του, οι περιπέτειες του, οι σκέψεις του, και κάποιες φορές, απλά οι βλακείες που του κατεβαίνουν στο κεφάλι. Αν θέλετε, φορέστε μπρατσάκια κι ακολουθήστε τον και...

Bon Voyage! :)