"Πού ταξιδεύεις;"

Και ποιος να το φανταζόταν πως όλο αυτό μπορούσε κάποια μέρα να σου λείψει.

Και πως θα ερχόταν ένα βράδυ που θα σκεφτόσουν πόσο έχεις πεθυμήσει να ακούς "αυτονόητα" πράγματα και χαρακτηριστικές ατάκες  από πρόσωπα που ξέρεις, ότι δε θα σβήσουν ποτέ από τη μνήμη σου.

Κι έρχονται ξαφνικά οι εικόνες μια-μια μέσα στο κεφάλι σου για να σου θυμίσουν ότι πραγματικά υπήρξαν. Κι ότι την ώρα που εσύ κοίταζες αλλού, το μυαλό (αυτό το θαυμάσιο δημιούργημα) αποθήκευε την ιστορία της ζωής σου, χωρίς να το έχεις πάρει χαμπάρι. Γιατί η αλήθεια είναι, ότι πράγματα που νομίζουμε ότι δε συγκρατήσαμε ή που δε δώσαμε ιδιαίτερη σημασία το μυαλό μας τα έχει ήδη επεξεργαστεί και καταχωρήσει στην κεντρική του μνήμη. Αυτή κιόλας που δε διαγράφεται.

Και ξετυλίγονται όλα μέσα στο κεφάλι σου, σε ανύποπτο χρόνο για να σου θυμίσουν τι κέρδισες και τι πλούτο κατέκτησες, μόνο κοιτώντας έξω από το παράθυρο, την ώρα που κάποιος σου έριχνε ανήσυχες ματιές και ρωτούσε «που ταξιδεύεις».

Ή την ώρα που κάποιος άλλος πίστευε σε σένα πολύ περισσότερο απ’ όσο πίστευες εσύ.

Ή τη στιγμούλα που κατάφερες να κλέψεις ένα μικρό, αλλά μεγάλο μυστικό από την όμορφη ψυχή κάποιου τρίτου…