Κοίταζα τον ουρανό και δεν είχε αστέρια.
Τα έφτιαξα.
Και τους πλανήτες.
Ζωγράφισα έναν ήλιο. Και στον χάρισα.
Μετά, βούτηξα.
Κι έφτιαξα κοχύλια. Και φύκια, και αστερίες.
Κι ύστερα ψάρια, και φάλαινες.
Μύρισα τον άνεμο.
Με μύρισε κι αυτός. Κατάλαβε τ'άρωμά σου.
Τότε τυλίχτηκα σε μια πάχνη και χάθηκα.
Κι έτσι δεν πρόλαβα να ζωγραφίσω κι εσένα.
Oh my God! Speachless! This is great poetry!
ΑπάντησηΔιαγραφήRespect!!!
Wow!! Ευχαριστώ πολύ για τα ενθουσιώδη σχόλια! :)
ΔιαγραφήΚαλημέρα!
Respect from me as well :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχα! Νιώθω λίγο σαν τη Μουλάν. Ευχαριστώ πολύ!!!!! :)
ΔιαγραφήΚαλημέρα!!!
Όπως πάντα, μυστήρια τζιαι νοσταλγική. Καλά έκαμες τζι επανήλθες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σ/Κ =)
Χα. Ευχαριστώ!!
ΔιαγραφήΧαίρομαι που "χαροποιεί" η επιστροφή μου :)
I'll be around,
καλημέρα :)