"Κοπελίτσα, σου είπε κανείς ποτέ πόσο όμορφη είσαι;"
Εσύ ναι, με τα πράσινα μάτια, που σε συνάντησα στο 10 την ώρα που βιαζόμουν να γυρίσω σπίτι...
Εσύ, με το χρωματιστό σακίδιο που πάω στοίχημα ότι έχεις ζωγραφίσει μόνη σου, και τα λυτά κορδόνια...
Εσύ με το κοραλί φουλάρι και το χαμένο βλέμμα...
Εσύ, με τα μαύρα μαλλιά και την ολόισια οδοντοστοιχία.
Εσύ, που είσαι διαφορετική κάθε φορά κι όμως κάθε φορά ίδια...
Κάθε φορά.
:) Τις βλέπω και γω, στα πιο περιέργα μέρη, με τα χαμένα βλέμματα, δεν εμπίπτουν στην κλασσική ομορφιά μα στα μάτια μου αυτό τις κάνει μοναδικά όμορφες. Στα δικά τους δεν ξέρω...Έχει τύχει δυο φορές να πω την άποψή μου, στην αρχή χαμογελούν κι αμέσως εμφανίζεται ένα ύφος τύπου 'μπας και με κοροιδεύει τώρα αυτή;'
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σ/Κ!