Ποιος είσαι;

Δεν ξέρω ακριβώς τι θέλω να γράψω. Δεν ξέρω καθόλου τη θέλω να γράψω. Ουσιαστικά, ξεκίνησα να γράφω χωρίς κανένα λόγο, χωρίς να εχω τίποτα στο μυαλό μου. 'you must always have a plan'. Well, I don't have. Θα μου ήταν πιο εύκολο αν απευθυνόμουν σε Κάποιον. Οποιοδήποτε. Μπορεί να ήταν φίλος, ή καθηγητής ή γνωστός ή θα μπορούσε να ήσουν εσυ.. Εσυ ποιος είσαι; Διάβασα σ'ένα βιβλίο μια φορά (που δε διάβασα, απλά του έριξα μια ματιά) ότι αν καταφέρω να σε γνωρίσω και να γίνουμε φίλοι, τότε θα ζήσω ευτυχισμένη (ή κάτι τέτοιο, δε θυμάμαι ακριβώς τι έλεγε). Λοιπόν "εσύ" ποιος είσαι;

Είναι παράξενο που ενώ δεν ξέρω ποιος και τι ακριβώς είσαι, σε μισώ. Σε μισώ τόσο πολύ που τρομάζω. Συνηθίζω να λέω ότι δεν υπάρχει στ' αλήθεια το μίσος, υπάρχει μόνο η έντονη αντιπάθεια. Με σένα όμως είναι αλλιώς. Μαζί σου είναι λες και πάγωσε ο χρόνος σ'εκείνη τη στιγμή που θέλεις να περάσεις το χέρι σου μέσα από έναν καθρέφτη και να τον κάνεις θρύψαλα κι εκείνον και το περιεχόμενο του.. Όταν σε αντιλαμβάνομαι νιώθω ότι τρέχουμε σε έναν ατέλειωτο αγώνα δρόμου, κι ότι όσο κι αν προσπαθώ να σε ξεπεράσω θα τρέχεις πάντα εκεί, δίπλα μου, με ένα ηλίθιο χαμόγελο, λίγο ειρωνικό για να με εκνευρίζεις ακόμα περισσότερο.

Είναι όμως και κάποιες φορές που νομίζω ότι μπορεί και να σε αγαπώ. Είναι εκείνες οι φορές που δε μου μένει τίποτα άλλο, και όλοι φεύγουν, μα εσύ είσαι εκεί και δε σκοπεύεις να πας πουθενά. Τουλάχιστον όχι χωρίς εμένα. Εκείνες τις φορές όταν σε κοιτάζω, δε βλέπω κάποιον που προσπαθεί να με κοροϊδέψει. Ίσως εκείνες τις φορές που ακούω κάποιον να μου ψιθυρίζει στ'αυτί "και αυτό θα περάσει" να είσαι εσύ και να μην είσαι τόσο κακός τελικά.

Σε πληγώνω πού ε; Σε θυμάμαι μόνο όταν όλοι οι άλλοι φεύγουν αλλά ακόμα και τότε, δεν κάνω σπουδαία πράγματα. Σε μισώ, ενώ εσύ δε φαίνεται να το κάνεις ιδιαίτερα. Και είσαι μαζί μου, σε κουβαλώ ή με κουβαλάς από τότε που γεννήθηκα. Και θα είσαι μαζί μου μέχρι να πεθάνω. Μόνο εσύ και κανένας άλλος.

Η ζωή μου χωρίς εσένα θα ήταν ίδια; Δεν ξέρω, ίσως και να ήταν. Αλλά πάλι, δεν το νομίζω.

Τι λες; Θα καταφέρουμε κάποια στιγμή να συμβιώσουμε ειρηνικά;

(Υ.Γ Αυτό δε σημαίνει ότι έπαψα να σε μισώ. Και μάλιστα σήμερα είναι μια από τις μέρες που το κάνω πολύ. )