Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια..

Η "ομορφιά" σαν έννοια είναι καθαρά υποκειμενική. Κανένας δε μπορεί στα σίγουρα να πει τι είναι όμορφο και τι όχι, γιατί στην πραγματικότητα το "όμορφο" ο καθένας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Όμως μιλούμε πάντα για την εξωτερική ομορφιά, την επιφανειακή, αυτή που μπορεί να δει το μάτι.

Τι γίνεται όμως με την άλλη; Εκείνη που κρύβεται βαθιά μέσα στον καθένα μας και που φαίνεται, όσο την αφήνουμε εμείς;

Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι, που είναι πραγματικά όμορφοι. Και δεν το λέω γιατί έχουν τις καταπληκτικές αναλογίες και το αγγελικό πρόσωπο. Αυτοί οι άνθρωποι, την ομορφιά τη βγάζουν από μέσα τους.

Όμως, πως αλήθεια μπορείς να δεις αυτή την ομορφιά; Μήπως δεν είναι στ'αλήθεια τη δική τους ομορφιά που βλέπεις και είναι κάτι άλλο; Μήπως η ομορφιά αυτών των ανθρώπων που θεωρείς "πραγματικά όμορφους" είναι η αντανάκλαση της αγάπης σου; Η της δικής τους;

Είναι αποδεδειγμένο πως όταν αγαπάς κάτι το βλέπεις όμορφο, ίσως και περισσότερο απ' όσο είναι. Είναι επίσης αποδεδειγμένο ότι όταν αγαπούμε και νιώθουμε όμορφα, μας φαίνεται κιόλας.

Τα ηλιοβασιλέματα είναι μαγικά και όμορφα.. Για εκείνον που τα αγαπά είναι πανέμορφα! Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι από τη φύση τους είναι καταπληκτικοί! Και όταν τους αγαπάς γίνονται ακόμα πιο καταπληκτικοί!

Ακόμα κι αν δεν τους αρέσει η μύτη τους , ή αν έχουν θέματα με τα αγύμναστα τους πόδια, είναι τόσο υπέροχοι όσο τους βλέπεις να είναι. Και όταν τους αγαπάς, την αντανάκλαση της αγάπης σου δεν τη βλέπεις μόνο εσύ, τη βλέπει όλο το σύμπαν!

Όταν κοιτάς κάποιον στα μάτια και σε ρωτά γιατί το κάνεις και νιώθει άβολα κι εσύ απαντάς απλά "Γιατί είσαι τόσο, μα τόσο όμορφος" δεν είναι ψέμα. Είναι τόσο όμορφος όσο όμορφα τον αγαπάς.

Εμείς ομορφαίνουμε τον κόσμο...

Και τους ανθρώπους, και τις μέρες, και τα πάντα..

Φτάνει να ξέρουμε να βλέπουμε με την καρδιά. Γιατί την ουσία, δεν τη βλέπουν τα μάτια..