Ίσως...

Δεν έχω τίποτα να γράψω. Συγγνώμη.
Μπορώ να το ονομάσω writer's block; Ίσως, αν και μπορεί και να μην είναι έτσι..
Με τρομοκρατεί η ιδέα του ότι ίσως στο γυμνάσιο να έγραφα καλύτερα απ'ότι τώρα. Αυτό δεν είναι καλό.
Είναι μάλλον καταστροφικό γιατί ίσως με οδηγήσει στην παραίτηση. Οχι συνειδητά φυσικά.
Βέβαια, αν παραιτηθώ κι από δω, σημαίνει πως δε θα είμαι πλέον σε τίποτα "αρκετά καλή". Κι αυτό σημαίνει πτώση από τον 3ο.

Οπως και να χει.

Ισως πρέπει να γράψω μια ιστορία..

Η να συνεχίσω μια απο αυτές που ήδη άρχισα..

Είμαι για κλάματα. Ισως.

Ονειρευόμουν...

Ονειρευόμουν... Ενα καράβι... Κι εσένα, δεν ξέρω που σε θυμήθηκα.. Μάλλον έτσι γίνεται με τα απωθημένα. Κρύβονται κάμποσο καιρό στο πίσω μέρος του υποσυνείδητου μας και κάποια στιγμή όταν δεν το περιμένουμε εμφανίζονται ξαφνικά. Ενιωσα παράξενα που σε είδα. Ησουν όμορφος, όπως τότε. Εχουν αλλάξει πολλά πράγματα.. Μου είπες ότι μ'αγαπάς, κι εγώ σκεφτόμουν τα εκατοντάδες κορίτσια που έχεις κοροϊδέψει μέχρι τώρα. Μου είπες ότι το εννοείς και απορούσα πως σου ήρθε τώρα, μετά από τόσα χρόνια. Είχες ένα ύφος λες και με κορόιδευες, γεμάτο νάζι. Εσκυψες και με φίλησες. Δεν ξαφνιάστηκα, αλλά το έκανες εσύ. Ηταν όμορφο...
Βρε δε μας παρατάς λεω εγώ?!?!?

Απορώ που σε θυμήθηκα. Βλάκα.

Close your eyes, I'm right beside you...

Πήρα βραβείοοο!!

Μόλις πήρα το πρώτο μου βραβείο από την Αστερόσκονη κι ευχαριστώ πάαααααρα πολύ!!!
Είναι σειρά μου λοιπόν να το απονέμω και σε άλλα μπλογκς ε;

Λοιπόν, το βραβειάκι αυτο απονέμεται με τυχαία σειρα στουυυυυς :

1. Ginny http://ginny-winternightsdream.blogspot.com/

2. Αστερόσκονη http://stardust-marian.blogspot.com/

3. Elfakos http://elfakos.blogspot.com/

4. Hopeless Romantic http://thoughtsofasecretive.blogspot.com/

5. Eskli http://efactrios.blogspot.com/

Chain reaction?

Είναι αλήθεια αυτό που λένε για το καλό που είναι πάντα αλληλένδετο με το κακό. Ότι δηλαδή, αν συμβεί κάτι καλό ετοιμάσου να χάσεις κάτι ή να μη σου κάτσει κάτι καλά.
Κλασσική περίπτωση αλυσιδωτής αντίδρασης είναι η αιτία της μεγάλης μου χαράς των προηγούμενων ημερών.

Το καλό, ήταν ένα. Τα κακά, ήταν περισσότερα από τρία.
Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο, τα κακά είναι περισσότερα από τα καλά. Και αυτό συμβαίνει πάντα, όχι μόνο στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ακόμα και σε λιγότερο σημαντικά πράγματα. Για παράδειγμα:

Το καλό:
- οι παραστάσεις στις 17 και 18.

ΤΑ κακά:
- Η απουσία μου από την προκατασκηνωτική
- Η απουσία μου από μια άλλη παράσταση που θα μου άρεσε να πήγαινα.

Το θέμα είναι ότι τα "κακά" δεν αφαιρούν από τα καλά. Τα "καλά" έχουν την ίδια βαρύτητα με πριν. Κι εσύ χαίρεσαι μαζί τους το ίδιο με πριν. Απλά τώρα δημιουργούνται "τρύπες" που είσαι αναγκασμένος να κλείσεις, λέγοντας απλά "Που να πάρει" και προχωρώντας για να βρεις καινούρια "καλά" και "κακά" and so on...

Επίσης.. Οταν θέλεις κάτι πολύ, το σύμπαν κάνει την πάπια.

-> Ηθελα πολύ να περάσω στη Βουλή.. (Και όχι μόνο πολύ, τελοσπαντων)
Δεν πέρασα.

-> Ηθελα πολύ, να γράψω "εντάξει" στα Αρχαία.
Δεν έγραψα

-> Ηθελα πολύ, να μου έκανε μάθημα η προαναφερθείσα (ουσιαστικά, δεν αναφέρθηκε πουθενά, εννοήθηκε.)
Δεν πρόκειται να μου κάνει.

Και άλλα τέτοια διάφορα που έχουν δημιουργηθεί για να μου σπάνε τα νεύρα.
Την ατυχία μου μέσα. Γκρρρρ...

All good things come to an end..

Ήξερα ότι δε θα κρατούσε για πολύ, αλλά ευχόμουν να κρατούσε για λίγο περισσότερο..
Παρ' όλο που δεν έχουν περάσει πολλές ώρες από το χαρούμενο παραλήρημα μου, αυτή τη στιγμή δε μπορώ να θυμηθώ πως είναι να νιώθω τόσο όμορφα..

Όταν φεύγει ένα χαρούμενο συναίσθημα, νιώθω πως στη θέση του δημιουργείται μια τρύπα, ένα κενό, για να ρθει ένα επόμενο και να το γεμίσει.. Ας ελπίσουμε ότι θα ρθει γρήγορα...

Εξακολουθώ να χαίρομαι πάαααρα πολύ γι αυτό που χαιρόμουν και προχτές, απλά τώρα νιώθω και λίγο κάπως. Λίγο, άδεια..

Νιώθω.. Κουρασμένη...





Και θέλω μια αγκαλιά...

So happy I could die! :)

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!! Από τη χαρά μου θέλω να φωνάξωωωωωωω!!!!
Δεν είναι υπέροχο όταν συμβαίνουν χαρούμενα πράγματα;
Οχι απαραίτητα σε μας, γενικά, σε ανθρώπους που αγαπάμε και νοιαζόμαστε. Είναι καταπληκτικο! Εχω ξαναγράψει για το πως κάτι που δεν υπολογίζουμε μπορεί να φτιάξει τη μέρα μας! Πράγματα σημαντικά και ασήμαντα μπορούν να μας κρατήσουν χαρούμενους για εβδομάδες..

Μέχρι πρόσφατα με εξέφραζε πάρα πολύ ένας στίχος από το τραγούδι "You found me" των "The fray" που αναφέρεται στο Θεό και λέει:

"Why'd you have to wait? Where were you? Where were you?

Just a little late, you found me, you found me."


Σήμερα νομίζω πως ίσως αναθεώρησα. Γιατί...
Μπορεί.. Μπορεί και να με ακούει καταβάθος... :)
Σε ευχαριστώ! :) (Και σε ευχαριστώ εις διπλούν ;) Ξέρεις Εσύ..)


Α! Και κάτι άλλο:
"Εχεις την εκπληκτική ιδιότητα να μου φτιάχνεις τη μέρα μου! Ευχαριστώ." :)