Chain reaction?

Είναι αλήθεια αυτό που λένε για το καλό που είναι πάντα αλληλένδετο με το κακό. Ότι δηλαδή, αν συμβεί κάτι καλό ετοιμάσου να χάσεις κάτι ή να μη σου κάτσει κάτι καλά.
Κλασσική περίπτωση αλυσιδωτής αντίδρασης είναι η αιτία της μεγάλης μου χαράς των προηγούμενων ημερών.

Το καλό, ήταν ένα. Τα κακά, ήταν περισσότερα από τρία.
Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο, τα κακά είναι περισσότερα από τα καλά. Και αυτό συμβαίνει πάντα, όχι μόνο στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ακόμα και σε λιγότερο σημαντικά πράγματα. Για παράδειγμα:

Το καλό:
- οι παραστάσεις στις 17 και 18.

ΤΑ κακά:
- Η απουσία μου από την προκατασκηνωτική
- Η απουσία μου από μια άλλη παράσταση που θα μου άρεσε να πήγαινα.

Το θέμα είναι ότι τα "κακά" δεν αφαιρούν από τα καλά. Τα "καλά" έχουν την ίδια βαρύτητα με πριν. Κι εσύ χαίρεσαι μαζί τους το ίδιο με πριν. Απλά τώρα δημιουργούνται "τρύπες" που είσαι αναγκασμένος να κλείσεις, λέγοντας απλά "Που να πάρει" και προχωρώντας για να βρεις καινούρια "καλά" και "κακά" and so on...

Επίσης.. Οταν θέλεις κάτι πολύ, το σύμπαν κάνει την πάπια.

-> Ηθελα πολύ να περάσω στη Βουλή.. (Και όχι μόνο πολύ, τελοσπαντων)
Δεν πέρασα.

-> Ηθελα πολύ, να γράψω "εντάξει" στα Αρχαία.
Δεν έγραψα

-> Ηθελα πολύ, να μου έκανε μάθημα η προαναφερθείσα (ουσιαστικά, δεν αναφέρθηκε πουθενά, εννοήθηκε.)
Δεν πρόκειται να μου κάνει.

Και άλλα τέτοια διάφορα που έχουν δημιουργηθεί για να μου σπάνε τα νεύρα.
Την ατυχία μου μέσα. Γκρρρρ...