Τι σημαίνει NOT NOW????

To facebook δεν έχει πια "ignore request" στις προσκλήσεις για καινούριους φίλους.
Αντί γι αυτό, έχει:

• "confirm"
• "NOT NOW" και
• "cancel" που δε σημαίνει cancel THE request, απλώς κλείνει το παράθυρο. 

Αυτό τώρα τι σημαίνει; Οτι δε μπορείς να ακυρώσεις ενα friend request με κανένα τρόπο. Δηλαδή ο τάδε που επιδιώκει τη δεδομένη στιγμή να γίνει φίλος σου, κι εσύ τον απορρίπτεις, μπορεί να ξαναπροσπαθήσει όσες φορές θέλει μέχρι να πειστείς, ότι δε γίνεται να μην τον ξέρεις από κάπου και να επιμένει τόσο πολύ, και απλά να πατάς accept χωρίς να το πολυσκέφτεσαι, δίνοντάς του παράλληλα την ελεύθερη πρόσβαση στα στοιχεία και τις πληροφορίες σου.

Αν ψάξεις πολύ, (και δεν το βγάζει πάντα) μπορεί να βρεις και κάτι που λέει "Delete Request". Αυτό όμως εξακολουθεί να δίνει το δικαίωμα στον άλλο να ξαναπροσπαθήσει. Γιατί δε διαγράφεις τον ίδιο, αλλά την πρόσκληση του.

Σήμερα το απόγευμα μιλούσα με έναν φίλο μου στο τηλέφωνο και μου έλεγε ότι θα διαγράψει το λογαριασμό του στο facebook. 

ΣΗΜΕΡΑ το απόγευμα, του είπα ότι έχει άδικο και τον βρήκα υπερβολικό. 

Μιλούσε για φακέλωμα, καταχώρηση και έλεγχο. 

Μιλούσε για σχέδιο και Αμερικανούς. 

Μιλούσε για τέλος της Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.

Μιλούσε για την παράδοση της ζωής μας στο πιάτο μέσα στα μούτρα αυτών που τη χρειάζονται.

Μιλούσε για ΤΡΕΛΑ...

Δεν του είπα ποτέ ότι διαφωνώ, αλλά του είπα ότι είναι υπερβολικός. 

Τελικά ίσως και να μην είναι.

Ο κάθε ένας μπορεί ανα πάσα στιγμή να ξέρει ποιος είμαι, που βρίσκομαι και τι κάνω.

Μπορεί να ξέρει την οικογενειακή μου κατάσταση και το φιλικό μου περιβάλλον.

Μπορεί να ξέρει που συχνάζω, τι φαγητά μου αρέσουν και με ποιο μοντέλο κινητού κυκλοφορώ. 

Βέβαια, θα μου πείτε ότι αυτές τις πληροφορίες μπορώ να τις ελέγξω. 

Να ξέρω ποιος βλέπει και τι.

Ελα όμως που δεν είναι έτσι; 

Οκ. Πρέπει να έχεις καταπληκτικά μέσα για να μπορέσεις να περάσεις όλες τις ασφάλειες και να εισχωρήσεις σε πληροφορίες που δεν είσαι εξουσιοδοτημένος να έχεις. 

Πρέπει να έχεις ισχυρά μέσα και μεγάλο κίνητρο. 

Γι αυτό και λεω ότι εμένα, δε με επηρεάζει αυτό. Δεν είμαι ούτε διάσημος, ούτε πολιτικός, ούτε μυστικός πράκτορας. Ακόμα και να ξέρουν ότι μεθαύριο θα είμαι στην Ινδία, κανέναν δε θα νοιάξει. 

Και για αυτόν ακριβώς το λόγο, εγώ ΔΕΝ θα διαγράψω τον λογαριασμό μου...

Γιατί ΝΟΜΙΖΩ ότι εμένα δε με επηρεάζει...

Μαζί με εμένα, εκατομμύρια ομιοι μου εξακολουθούν να έχουν τους λογαριασμούς τους, γνωρίζοντας όλα τα πιο πάνω, νομιζόμενοι οτι ΔΕΝ τους επηρεάζει. Κάποιοι από αυτούς.. Ισως και να κάνουν λάθος. 

Κι έτσι, με αυτό τον τρόπο.. Η τρέλα θα συνεχιστεί, μέχρι να έρθει κάποιος φοιτητής... Και να δημιουργήσει κάτι χειρότερο...

Μέχρι που κανένας να μη μπορεί να υπάρχει αν δεν έχει δώσει όλα του τα στοιχεία σε έναν υπολογιστή...

Μέχρι...;

Η πόλις θα σ'ακολουθεί...

Νιώθω πως ΔΕΝ ήταν η κατάλληλη στιγμή να αναλύσω το νόημα της "Πόλις".

ΔΕΝ ήμουν έτοιμη να δεκτώ αυτά που ήδη ξέρω ή απλά η παρατεταμένη μου κατάθλιψη ΔΕΝ με αφήνει να το κάνω.
ΟΧΙ, δεν είμαι στο σημείο που βρισκόταν ο Καβάφης όταν το έγραφε. Ομως ΝΑΙ, υπήρξα κι εκεί κάποια περίοδο.

Αυτό που φοβάμαι είναι μήπως αυτή η περίοδος ξαναγυρίσει..
Και δεν είναι πολύ δύσκολο...

Το βλέπω.
Στη μουσική που ακούω, στον τρόπο που βλέπω τα πράγματα, στο ipod την ώρα του διαλείμματος.

Το βλέπω στον τρόπο που ξυπνώ το πρωί και κοιμάμαι το βράδυ.
Το βλέπω στις μαύρες μου σκέψεις και στα μηνύματα που μου στέλνει το υποσυνείδητο μου.

Το βλέπω στον κίνδυνο του "να χάσω τον έλεγχο" που πλησιάζει όλο και περισσότερο...
Στο "ως πάρακατω" που δε μου φαίνεται και πολύ μακριά...

Το βλέπω στον τρόπο που σας χρειάζομαι, μα είστε πολύ πολυάσχολοι για να το καταλάβετε.

Το βλέπω παντού.

Τώρα θα μου πείτε, ο Καβάφης τι σχέση έχει;
Τίποτα, απλά την ώρα που τον διδασκόμουν ενιωθα τόσο άσχημα που μου ερχόταν να βάλω τα κλάματα.

"Θέλω μια αγκαλιά..."

"Θα μου δώσεις..?"

"Ετσι; Ελα!"

Misery... The Return.

Nobody will ever care

...or put some effort to understand.

Αισιοδοξία;

Δε γνωρίζω καμιά κυρία με αυτό το όνομα.

Η κι αν τη γνώριζα κάποτε, πάει καιρός που μας άφησε χρόνους.

Δεν αφήνω τον κόσμο να με καταλάβει. Δεν αφήνω τον κόσμο να με ξέρει.

Γιατί όμως πρέπει να είμαι εγώ αυτός που φταίει κι όχι εκείνοι που είναι στον κόσμο τους;

Είμαι παράξενη, το ξέρω. Αλλά -τα γέριμα- ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ UFO.

Οι φίλοι μου, δεν με ξέρουν.

"Μα συμπαθάς την;"

Φυσικά και τη συμπαθώ, το θέμα είναι γιατί δεν το ήξερες;

Κάτι τόσο απλό και ασήμαντο...

Ισως και να μην έτυχε να το αναφέρω.

Μα αν δε ξέρεις τα πιο απλά, πως περιμένω να ξέρεις τα πολύπλοκα;

Οι πιο δικοί μου άνθρωποι μπερδεύονται και σαστίζουν μπροστά στην εκάστοτε συμπεριφορά και διάθεση μου. Ο εγκέφαλος μου λέει ότι κανονικά θα έπρεπε να ξέρουν τα πάντα. Το κακό είναι ότι ο εγκέφαλος μου λέει μαλακίες.

Θέλω να εξαφανιστώ...

ΤΩΡΑ

Ανοργάνωση είναι...

• Να μην υπάρχουν αρκετά βιβλία για κανέναν, ακόμα και αυτά των κατευθύνσεων...

• Να μην υπάρχουν υπολογιστές στις αίθουσες υπολογιστών

• Να μην υπάρχουν βιβλιοθήκες, αλλά άν υπάρχουν να είναι για τρία συνεχόμενα χρόνια "υπό κατασκευή"

• Να μην υπάρχουν αρκετοί καθηγητές να διδάξουν, αλλά παρ' όλα αυτά οι συμβασιούχοι να μένουν αντικαταστάτες και οι αντικαταστάτες να μένουν σπίτι τους.

• Να αλλάζει ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα και κάποιοι καθηγητές να μην ξέρουν ακόμα τη φόρμουλα βαθμολόγισης.

• Να μην έχουμε ιδέα πόσες απουσίες δικαιούμαστε, γιατί προφανώς, ούτε κι αυτοί ξέρουν...

Ανοργάνωση είναι... Το σχολείο του σήμερα...

Φεγγαράκι μου λαμπρό...

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα κοριτσάκι που αγαπούσε πολύ το φεγγάρι… Όταν έπεφτε η νύχτα και το φεγγάρι ανέβαινε στον ουρανό το κοριτσάκι καθόταν στο παράθυρο του δωματίου του και το κοιτούσε για ώρες ολόκληρες.. Κάποιες φορές του μιλούσε και κάποιες άλλες απλά το θαύμαζε..

Μα και το φεγγάρι, αγαπούσε πολύ εκείνο το κοριτσάκι… Του χαμογελούσε πάντα, κι όταν έπεφτε να κοιμηθεί, το σκέπαζε με το φως του και το πρόσεχε όλο το βράδυ..Κάθε βράδυ το κοριτσάκι ονειρευόταν πως είχε μια βαρκούλα και ταξίδευε στο φεγγάρι… Μα όταν ξυπνούσε θύμιζε στον εαυτό της πως αυτό ήταν αδύνατο…

(…)

Μια φορά κι έναν καιρό, ο Μικρός Χείμαρρος άκουγε Yanni…

Μόνο εσείς να παίζετε; Να μαι κι εγώ!!!!

Εχω την τιμή να συμμετέχω κι εγώ στο παιχνίδι :)

Ευχαριστώ την sunnefoula που με κάλεσε!!!

Λοιπόν οι κανόνες είναι απλοί:

1.Ποιος σε προσκάλεσε;
2.10 πράγματα που αγαπάς
3.Να προσκαλέσεις 10 μπλόγκερς

Η πρώτη έχει ήδη απαντηθεί, ας πάμε στις επόμενες! ;)

1. Τις αγκαλιές! Ειδικά τις μεγάαααλες!!!

2. Τα ηλιοβασιλέματα :) Καταβάθος, όλοι κρύβουμε μέσα μας έναν μικρό πρίγκηπα..

3. Τα αστεράκια της ζωής μου..

4. Τη μουσική, που μου είναι αδύνατο να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς αυτήν

5. Το ίντερνετ (τι θα κάναμε χωρίς εσένα, μου λες;)

6. Τις φωτογραφίες (δεν το έκανα πάντα, αλλά τα τελευταία χρόνια μου έμαθαν να τις αγαπώ)

7. Τον φανταστικό κόσμο των βιβλίων

8. Τα μικρά αλλά σημαντικά πράγματα που συνήθως φτιάχνουν τη μέρα μου

9. Τον ουρανό αλλά και τη θάλασσα, δε μπορώ να διαλέξω..

10. Τις μεγάααλες συζητήσεις για άσχετα θέματα

Και τώρα, για να δούμε ποιοι άλλοι θα παίξουν...

Χμμ...

1. Καλώ την Creep μια και είναι καινούρια στη γειτονιά

2. Τον Black Pitt

3. Την Hopeless Romantic

4. Την Εφάκτριο (που μόλις ανακάλυψα γιατί τη λένε έτσι)

5. Τη Ginny

6. Την Αστερόσκονη

7. Τον elfako γιατί πάνε χρόνια από την τελευταία του ανάρτηση

8. Τον Andrea

9. Την porcupine

10. Και τον William

Σήμερα γιορτάζει και το αστεράκι μου!! :)

Χρόνια σου πολλά Σταράκι μικρό!!! Σ'αγαπώ μέχρι τον ουρανό και πάλι πίσω και ξανά! :)

Αντίο Καλοκαίρι...

Πάει καιρός από τότε που έγραψα κάτι. Και εννοώ κάτι αληθινό, κάτι χειρόγραφο τελοσπάντων. Μέχρι και ο γραφικός μου χαρακτήρας έχει αλλάξει. Ισως να αλλάζω κι εγώ…Αυτές τις μέρες νιώθω σαν ερπετό που αλλάζει δέρμα. Δεν ξέρω αν τα φίδια πονάνε όταν το κάνουν, για μένα όμως αυτή η διαδικασία είναι ιδιαίτερα επίπονη. Είναι λες και μπαίνω σε έναν καινούριο εαυτό. Καλύτερο ή χειρότερο δεν ξέρω ακόμα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάτι αλλάζει, κάτι έχει ήδη αλλάξει.

Την περίμενα αυτή την αλλαγή, δε φανταζόμουν όμως ότι θα ήταν τόσο βίαιη. Τα πράγματα στο κεφάλι μου δεν έχουν μπει σε σειρά, ακόμα. Είναι λες και αλλάζει η σύσταση του εγκεφάλου μου.

Βέβαια αυτό μπορεί να μην είναι τίποτα, και να είναι απλώς ο οργανισμός μου που έχει μπει σε μια διαδικασία.. Προετοιμασίας…

Όπως και να χει.

Μ'έπιασε και μια ψιλομελαγχολία που φεύγει το καλοκαίρι.. Αλλα θα περάσει... :)

Καλό μήνα σε όλους και καλή αρχή σε ότι κι αν κάνετε! Προβλέπεται δύσκολη η χρονιά που έρχεται.. Κουράγιο λοιπόν! :)