Συνειδητοποίησα, ότι είναι κάποια πράγματα, που όσο κι αν προσπαθείς να τα αποφύγεις, με όποιο τρόπο κι αν δοκιμάσεις να τα ξεγελάσεις, είναι πάντα εκεί και φροντίζουν με κάθε ευκαιρία να σου υπενθυμίζουν την παρουσία τους. Τόσο υποσυνείδητα, στέλνοντας ηλίθια μηνύματα στο κεφάλι σου, όσο και συνειδητά, μεταφράζοντας όλα τα σήματα που λαμβάνει ο εγκέφαλος σου σε αυτό ακριβώς που θέλουν να σου πουν.
Επίσης, κάποια άλλα (ή και τα ίδια) θα σε στοιχειώνουν μια ζωή και θα υπάρχουν πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού σου. Δεν υπάρχει τρόπος, ούτε να τα διώξεις, ούτε να φύγουν από μόνα τους. Γι αυτό το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να συνεχίσεις να ζεις μαζί τους, προσπαθώντας να τα εμποδίσεις κάθε φορά που έρχονται να σε μπερδέψουν και να ανακατέψουν τη ζωή σου.
Κατάλαβα πόσο πολύ με εκφράζει η φράση "Δε θέλω να κάνω τίποτα. Μόνο να κοιτάζω."
Αλλά θύμωσα, γιατί δεν είναι αλήθεια ότι "αφέθηκα" αν κρίνω από τον αγώνα που κάνω καθημερινά. Θα μπορούσα καλύτερα να πω ότι απλώς... Κουράστηκα.
Ανακάλυψα πόσο εύκολα μπορεί να βρεθεί η σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι και με πόση ευκολία μπορείς να καταρρεύσεις. Και πόσο δύσκολα μπορείς να μην το κάνεις.
Τέλος, συνειδητοποίησα ότι...
"Όλη μου τη ζωή κάνω κύκλους στην άμμο..."
1. πολύ ωραίο το τραγούδι! :)
ΑπάντησηΔιαγραφή2. έχεις δίκαιο..
"είναικάποια πράγματα που όσο κι αν προσπαθείς να τα αποφύγεις, με όποιο τρόπο κι αν δοκιμάσεις να τα ξεγελάσεις, είναι πάντα εκεί και φροντίζουν με κάθε ευκαιρία να σου υπενθυμίζουν την παρουσία τους".. αυτά τα πράγματα κάποια στιγμή, σε κάποια φάση της ζωής σου θα φύγουν.Θα τα ξεγελάσεις. Αλήθεια!
έχεις ακόμα πιο δίκαιο..!
"κάποια άλλα.." (όχι τόσο τα ίδια, θα λεγα εγώ) "...θα σε στοιχειώνουν μια ζωή και..."
όμως, είναι λίγο το να μπορείς "συνεχίσεις να ζεις μαζί τους"; Τελικά, είναι κατόρθωμα το να μπορείς να το κάνεις αυτό.Δεν παύει βέβαια να ναι κουραστικό, αλλά νομίζω θέλει μαγκιά να το κάνεις αυτό. Γιατί άμα ζεις μαζί τους, τα μαθαίνεις ακόμα καλύτερα. Ξέρεις τι θέλουν για να φύγουν, ξέρεις πως να τα διώξεις, πως να τα αγνοήσεις..Κι όταν μάθεις να το κάνεις αυτό τότε...ποιος τα χ...? Συγγνώμη παραφέρθηκα! ;-)
Αυτό πιστεύω..
Καλή συνέχεια σ'ότι κι αν κάνεις Μικρέ Χείμαρρε και είμαστε κι εμείς εδώ τριγύρω! Πάντα ;-) ;-)
Καλησπέρα Μικρέ Χείμαρρε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατανοώ την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι αν έχω ελάχιστη φαντασία. Πιστεύω λοιπόν ότι το ''δε θέλω τίποτε άλλο, απλά να κοιτάζω" είναι ένα καθαρότατο ψέμα που λέμε όλοι οι ''κολλημένοι'' στον ίδιο τον εαυτό μας για να δικαιολογήσουμε το πάθος και την εξάρτησή μας. Διότι, το κοίταγμα δεν είναι ποτέ αρκετό. Από ένα σημείο κι έπειτα οι απαιτήσεις πληθαίνουν και πληθαίνουν. Απλά επικαλούμαστε το κοίταγμα γιατί δεν μπορούμε να καταφύγουμε σε τίποτε άλλο. Όμως κάποια στιγμή <>! Έκρηξη και βαρελότα, δεν αντέχεις πλέον αυτήν την κατάσταση. Τότε αρχίζεις και σκέφτεσαι "αξίζει ή δεν αξίζει;". Συνήθως η απάντηση είναι αρνητική. Έτσι, για το δικό σου καλό, προσπαθείς να καταπιέσεις και να ξεχάσεις όλα αυτά που φαίνονταν όμορφα και εγκάρδια, στιγμές, ''κοιτάγματα'' κτλ. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν έχει εφευρεθεί ακόμη το φίλτρο της λησμονιάς. Οπότε όλα κάποια στιγμή αναδύονται στην επιφάνεια και γίνεσαι κομμάτια επειδή θυμάσαι. Ο μόνος τρόπος, κατά τη γνώμη μου, να ''ξεχάσεις'' είναι γεμίζοντας το μυαλό σου με καινούριες αναμνήσεις, εμπειρίες και πληροφορίες. Κάποια στιγμή αν τα ανεπιθύμητα έχουν παραγκωνιστεί από τα επιθυμητά αρχίζουν και ξεθωριάζουν. Υπομονή λοιπόν!
Συγγνώμη για την έκθεση αλλά με συνεπήρε...! (Loving Zak!)
Φιλιά πολλά!
Καλησπέρα Μικρέ Χείμαρρε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατανοώ την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι αν έχω ελάχιστη φαντασία. Πιστεύω λοιπόν ότι το ''δε θέλω τίποτε άλλο, απλά να κοιτάζω" είναι ένα καθαρότατο ψέμα που λέμε όλοι οι ''κολλημένοι'' στον ίδιο τον εαυτό μας για να δικαιολογήσουμε το πάθος και την εξάρτησή μας. Διότι, το κοίταγμα δεν είναι ποτέ αρκετό. Από ένα σημείο κι έπειτα οι απαιτήσεις πληθαίνουν και πληθαίνουν. Απλά επικαλούμαστε το κοίταγμα γιατί δεν μπορούμε να καταφύγουμε σε τίποτε άλλο. Όμως κάποια στιγμή <>! Έκρηξη και βαρελότα, δεν αντέχεις πλέον αυτήν την κατάσταση. Τότε αρχίζεις και σκέφτεσαι "αξίζει ή δεν αξίζει;". Συνήθως η απάντηση είναι αρνητική. Έτσι, για το δικό σου καλό, προσπαθείς να καταπιέσεις και να ξεχάσεις όλα αυτά που φαίνονταν όμορφα και εγκάρδια, στιγμές, ''κοιτάγματα'' κτλ. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν έχει εφευρεθεί ακόμη το φίλτρο της λησμονιάς. Οπότε όλα κάποια στιγμή αναδύονται στην επιφάνεια και γίνεσαι κομμάτια επειδή θυμάσαι. Ο μόνος τρόπος, κατά τη γνώμη μου, να ''ξεχάσεις'' είναι γεμίζοντας το μυαλό σου με καινούριες αναμνήσεις, εμπειρίες και πληροφορίες. Κάποια στιγμή αν τα ανεπιθύμητα έχουν παραγκωνιστεί από τα επιθυμητά αρχίζουν και ξεθωριάζουν. Υπομονή λοιπόν!
Συγγνώμη για την έκθεση αλλά με συνεπήρε...!
Φιλιά πολλά!