Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

It started out with a kiss, how did it end up like this?


Το χώσιμο που άξιζες, δεν το έφαγες από κοντά και ούτε θα το φας ποτέ. Μεγάλα παιδιά είμαστε, δε χρειάζεται να ξεκατινιαζόμαστε (φυσικά, κάποιος έχει διαφορετική άποψη, και το απέδειξε).  [But it’s just the price I pay]

Όπως και να ‘χει, μετά από όλο αυτό ξέρεις τι λέω; [I'm Coming out of my cage and I’ve been doing just fine!]

 Δεν υπάρχουν δυο μέτρα και δυο σταθμά. Όλοι κάποια στιγμή πληρώνουν με το ίδιο νόμισμα.  Και αναφέρομαι σε καταστάσεις δικιάς σου γαιδουριάς, εις βάρος άλλων. Και είναι αρκετοί μου φαίνεται.[Destiny is calling me]

Αυτό πόυ με ξαφνιάζει μαζί σου, είναι η ευκολία σου να πετάς. Σου το ξανάπα.
Η ευκολία σου να πετάς και να αλλάζεις πράγματα ανάλογα με το τι σε βολεύει. [And my stomach is sick]

Δε σε αδικώ, ούτε κι εγώ θα ήθελα να φύγω με πληγωμένο εγωισμό αν ήμον στη θέση σου. Πιστεύω όμως, ότι υπήρχαν πιο εντάξει τρόποι να το κάνεις. [I just can't look, it's killing me]

Επίσης. Δεν ανέχομαι σε καμια περίπτωση να μου λένε πράγματα για μένα που δεν ισχύουν και ούτε ανέχομαι να μου το παίζουν και υπεράνω, τη στιγμή που όλοι ξέρουν τι έγινε στο παρελθόν.  [Taking control]

Ξέρεις, είναι κάποια πράγματα που απλώς τα δέχεσαι και προχωράς.
Γιατί γίνονται. Συμβαίνουν. [Open up my eager eyes]

Κάποιες φορές τα πράγματα χαλούν.
Όταν επιμένεις, το μόνο που καταφέρνεις είναι να τα κάνεις να χαλάσουν περισσότερο.
Ε, όταν βρωμίσουν κιόλας, λυπάμαι, αλλά εσύ έφταιγες που τα κράτησες στο ψυγείο σου και δεν τα πέταξες την ώρα που έπρεπε. 
Ευτυχώς για μένα τα ληγμένα μου τα πετώ στα σκουπίδια, και δε με απασχολεί και πολύ που θα πάνε. Κι εμείς όταν πεθάνουμε κάπου πάμε. Δουλειά μας όμως δεν είναι να ξέρουμε που θα πάμε, αλλά να νοιαζόμαστε για το τι θα κάνουμε όσο ζούμε. [‘Cause I’m Mr. Brightside!]
Αλλά για να μην παρεξηγηθούμε, μιλώ για καταστάσεις. Καταστάσεις που έλυσαν, που βρώμισαν που δεν τραβούν άλλο. Ούτε για ανθρώπους μιλώ, αλλά ούτε για αναμνήσεις ή πράγματα που έγιναν ή ειπώθηκαν. Αυτά, δεν πετιούνται. Είναι βαθιά ριζωμένα και δε φεύγουν. 


Αυτή η ανάρτηση ανεβαίνει λίγο καθυστερημένα.. Στην πραγματικότητα, δε θα ανέβαινε ποτέ, αλλά άκουγα σήμερα το Mr. Brightside των Killers και συμπλήρωσα τους στίχους. Μου φάνηκε κρίμα να μην το μοιραστώ. 

2 σχόλια:

  1. Άρεσε μου πολλά τούτο: Κι εμείς όταν πεθάνουμε κάπου πάμε. Δουλειά μας όμως δεν είναι να ξέρουμε που θα πάμε, αλλά να νοιαζόμαστε για το τι θα κάνουμε όσο ζούμε.
    Άι σόου αγκρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @marilou

    Εν κάτι που πιστεύκω πάρα πολλά. Ότι δηλαδή, εν γίνεται, εν παράλογο να ζούμε γιατί εν να πεθάνουμε. Δηλαδή, ο τρόπος ζωής μας να εν έτσι, ώστε να νομίζουμε ότι κάμνουμε καλύτερο το θάνατο μας. Ο,τι ζήσεις, εν τωρά. Το πάρακάτω ενέν δική σου δουλειά. Δε τωρά τι εν να κάμεις, και μετά... Όλα θα γίνουν. :)

    Thanks for coming around. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή