Ήμουν στη θάλασσα τις προάλλες, και καθόμουν στο μόλο...
Φανταζόμουν, ξέρεις, ότι θα 'ρθεις. Την ώρα που θα κοιτάζω αλλού, που δε θα το ξέρω.
Και θα κάτσεις δίπλα μου. Ήσυχα και χωρίς να πεις λέξη.
Ύστερα, θα γύριζα το κεφάλι μου και θα σε έβλεπα, θα ξαφνιαζόμουν. Όπως ξαφνιαζόμουν πάντα όταν σε έβλεπα μπροστά μου στα ξαφνικά.
Δε θα έλεγες τίποτα.
Μόνο θα χαμογελούσες και θα γυρνούσες από την άλλη.
Μετά, θα αναρωτιόμουν αν είσαι πραγματικός.
Θα πετούσες στα ξαφνικά μια μαλακία και θα γελούσαμε. Τότε, θα καταλάβαινα ότι δεν είσαι αποκύημα της φαντασίας μου.
Θα ήσουν όπως σε ήξερα. Και το βλέμμα σου δε θα ταν θολό, ούτε πικραμένο.
Θα μιλούσαμε για λίγη ώρα, ίσως λύναμε παρεξηγήσεις αιώνων...
Θα γελούσαμε κιόλας.
Θα ήταν καλά.
Μετά θα έφευγες πάλι. Αθόρυβα, όπως ακριβώς ήρθες.
Και θα ήταν εντάξει.
Ίσως τότε να έβγαινες από το κεφάλι μου. Ίσως τότε θα έβγαινα κι εγώ από το δικό σου.
Φανταζόμουν, ξέρεις...
Φανταζόμουν, ξέρεις, ότι θα 'ρθεις. Την ώρα που θα κοιτάζω αλλού, που δε θα το ξέρω.
Και θα κάτσεις δίπλα μου. Ήσυχα και χωρίς να πεις λέξη.
Ύστερα, θα γύριζα το κεφάλι μου και θα σε έβλεπα, θα ξαφνιαζόμουν. Όπως ξαφνιαζόμουν πάντα όταν σε έβλεπα μπροστά μου στα ξαφνικά.
Δε θα έλεγες τίποτα.
Μόνο θα χαμογελούσες και θα γυρνούσες από την άλλη.
Μετά, θα αναρωτιόμουν αν είσαι πραγματικός.
Θα πετούσες στα ξαφνικά μια μαλακία και θα γελούσαμε. Τότε, θα καταλάβαινα ότι δεν είσαι αποκύημα της φαντασίας μου.
Θα ήσουν όπως σε ήξερα. Και το βλέμμα σου δε θα ταν θολό, ούτε πικραμένο.
Θα μιλούσαμε για λίγη ώρα, ίσως λύναμε παρεξηγήσεις αιώνων...
Θα γελούσαμε κιόλας.
Θα ήταν καλά.
Μετά θα έφευγες πάλι. Αθόρυβα, όπως ακριβώς ήρθες.
Και θα ήταν εντάξει.
Ίσως τότε να έβγαινες από το κεφάλι μου. Ίσως τότε θα έβγαινα κι εγώ από το δικό σου.
Φανταζόμουν, ξέρεις...
Μάναμου πολλά ωραίο και τούτο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως εν καλό να ξεκαθαρίζεις τα πράματα, αν έχει κάτι που έμεινε ανοιχτό θεωρώ ότι εν μπορείς να κλίσεις τέλεια τζίνη την πόρτα. Σκέφτεσαι πάντα ότι μα γιατί εγίναν έτσι τα πράματα, ενα μπορούσα να είχε αλλάξει κάτι;
Γλυκύτατο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς αν υπάρχει κενό,όντως δεν κλείνει ποτέ η πόρτα.
Αν η θεμιτή συνάντηση λάβει χώρα στην πραγματικότητα, πιθανότερο ν΄ανοίξει κι άλλο η πόρτα. Εκτός αν ειπωθούν τα πάντα,και κλείσουν τα θέλω.
Φυσικά,ποιό το κακό να φέρεις κάποιον μέσα σου μέχρι τέλους;
:)
Ω....πολλα σουίτ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσχετο αλλά θελω να πάω θάλασσα ή εστω να κάτσω σε μια παραλία εστω τζαι με σhειμωνιάτικα...Ουφφου
Τί να σχολιάσω εδώ? αφήνω απλά την καλησπέρα μου:)
ΑπάντησηΔιαγραφή@marilou
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ανοιχτές πόρτες".. Πολλά ωραία παρομοίωση.. Ούφφου, ναι. "Τζι αν ήταν άλλοσπως", "Τζι αν έκαμνα αλλιώς", "Τζι αν δεν εγίνετουν τούτο" "Τζι αν εγίνετουν το άλλο".... Θυμίζει μου λλίο την ιστορία του πόστ σου με τις χαζές εφηβικές ανησυχίες τύπου "θέλει με/εν με θέλει"... Oh well.
@thalassamov
Είναι κακό, όταν φέροντας τον κάτι σε τρώει και δε σε αφήνει...
Και είναι και μερικές πόρτες που δεν κλείνουν ποτέ... Σαν αυτές στα σπίτια στα χωριά, που έχουν μείνει τόσα χρόνια παραμελημένες. Ακόμα κι αν είναι κλειστές, καμιά φορά με ένα φύσημα του ανέμου... πέφτουν.
@Πρασινάδα
Θενξ... :)
Ναι, ήταν τέλεια που επήα εχτές.. Έκαμε καλή μέρα τζαι είχε ήλιο τζι εν ήταν ψοφοκρυο τζ απόλαυσα το.. :)
@sunnefoula
Καλησπέρα και σε σένα! :) Να έχεις ένα όμορφο βράδυ :)
Χαβ ε ναις ιβνινγκ του ολ :)
very nice..οι πιο ωραίες σκέψεις γίνονται συνήθως μπροστά απο το γαλάζιο της θάλασσας.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Rania
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως, η θάλασσα έχει μια ιδιότητα να σε κάμνει να σκέφτεσαι πιο βαθιά απ'ότι συνήθως..
Καλό βράδυ :)