Πώς είναι όταν μπαίνεις σε ένα λεωφορείο για να πας κάπου, και ξαφνικά συναντάς τον έρωτα της ζωής σου; Το κάρμα σου, αυτόν, τον ένα και μοναδικό, που δεν προλαβαίνει να μπει μέσα και ο χώρος γεμίζει φως, ακούγονται μελωδίες και πετάγονται από 'κει κι από δω λουλουδάκια και καρδούλες;
Κι ύστερα κατεβαίνει από το λεωφορείο μετά από δυο στάσεις και όλα αυτά τελειώνουν ξαφνικά κι εσύ το επόμενο δευτερόλεπτο σχεδόν δε θυμάσαι τη φάτσα του, αλλά θυμάσαι πως ήταν Ο ΕΝΑΣ;
Και δυο μήνες μετά, τον θυμάσαι ακόμα.
Και δυο μήνες μετά, τον θυμάσαι ακόμα.
Τι κρίμα που δεν ξέρεις ούτε το όνομα του...
Και τι κρίμα που δε θα το μάθεις και ποτέ.
(Εκτός κι αν είναι όντως κάρμα ή κάτι παραπλήσιο-χαχα-)
Φυσικά, αυτό μπορεί να εξηγηθεί κι αλλιώς.
Τον ήξερες σε κάποια προηγούμενη ζωή και τώρα που τον ξανάδες σου έφερε μνήμες. -χαχα επί δυο-
Λοιπόν το ίδιο σκηνικό, μπορεί να συμβεί και αλλού.
Κόνσεπτ ταινίας αυτή τη φορά.
Είναι μια και περπατά στο δρόμο, ανυποψίαστη.
Περιπατά βασικά γιατί δεν έχει και τίποτα άλλο να κάνει.
Η διάθεση της μέτρια εώς χάλια, παρατηρεί τους ανθρώπους και φτιάχνει ιστορίες.
Στο δρόμο για το σπίτι περνά έξω από ένα κατάστημα.
Είναι ένα παιδί, δουλεύει εκεί.
Σκύβει, να μαζέψει κάτι.
Περνά, και τα μάτια του σηκώνονται προς εκείνη. Τον κοιτάζει κι αυτή, αλλά συνεχίζει το δρόμο της.
Ξαφνικά ξανασυμβαίνει αυτό με τα φώτα και τις καρδούλες.
Γυρνά πίσω και τον ξανακοιτά.
Συνειδητοποιεί ότι κι εκείνος την κοιτάζει, αυτή τη φορά στέκεται όμως και το κεφάλι του είναι στραμμένο προς εκείνη, όχι μόνο τα μάτια του.
Κάνει να κοντοσταθεί, αλλά μετανιώνει.
Ιδανική συνέχεια:
1. Της φωνάζει να περιμένει και τη ρωτά πως τη λένε.
2. Κάποιος πατάει pause και παγώνει η σκηνή.
3. Τρέχει πίσω της, την πιάνει από το χέρι και ακολουθεί ρομαντική σκηνή (χαχα, όχι, αυτό είναι σαχλό)
4. Ε δεν ξέρω.
Πραγματικότητα:
Πάει σπίτι της και ακούει αυτό:
Α! Και ξαναπερνά από το κατάστημα συχνότερα..!
"From the moment that I saw you, yeah it had to be love!
Boy, I can't help but adore you, knew you'd fit me like a glove ;)
And when he looks at me I hope he'll feel the same
Due to the hormone that's released inside his brain!
Dopamine, doooopamine!" :)
Υ.Γ Φυσικά, ο ΕΝΑΣ του λεωφορείου δεν ξεπερνιέται έτσι εύκολα!!!
Πωωωωω και νόμιζα ότι ήμουν η μοναδική ελληνίδα που παρακολουθεί το charlieissocoollike!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε συγκίνησες, βλέπω τον τίτλο και λέω αυτό κάτι μου θυμίζει αλλά ...μπααα!! :P
Οι έρωτες του λεωφορείου ΔΕΝ ξεπερνιούνται!!
Καλή εβδομάδα!
Κι όμως ΟΧΙ! Δεν είσαι η μοναδική! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι, ΔΕΝ ξεπερνιούνται, τι να κάνουμε; ;)
Καλό βράδυ!!