Τα όνειρά μου για το μέλλον..?

Το απόγευμα έψαχνα κάτι σε κάτι κιβώτια από τη μετακόμισή και βρήκα το περσινό μου πρόχειρο τετράδιο. Στην τελευταία σελίδα, έγραφα μια παράγραφο που μας είχε ζητηθεί πέρσι σε ένα τεστ που μας έδωσαν στην αρχή του χρόνου για να δουν το "επίπεδο" μας. Κατάταξη σε κατηγορίες? Δεν ξέρω, δε με ενδιαφέρει και πολύ όμως, λίγο πολύ όλοι τα ξέρουμε αυτά.

Η παράγραφος είχε θέμα "Τα όνειρα μου για το μέλλον".

ήμουν σίγουρη ότι όλοι αυτοί εκεί έξω θα έγραφαν ότι "όταν μεγαλώσουν θέλουν να γίνουν αυτό, να κάνουν καριέρα, μετά να κάνουν οικογένεια, μετά να αποκτήσουν ένα σπίτι με πισίνα, ένα σκύλο κι ένα γάτο και στα βαθιά γεράματα μια ικανοποιητική σύνταξή που να τους φτάνει να τελειώσουν ευτυχισμένοι τη ζωή τους". Όχι ακριβώς, αλλά παρόμοια. Τι στο καλό??? Δε θα ήθελα σε καμία περίπτωση να γράψω κάτι τέτοιο. Δηλαδή τι? Δεν ξέρω, αλλά δε μου φαίνονται ικανοπο ικανοποιητικά όνειρα για έναν 15άχρονο.

Όπως και να χει, η δική μου παράγραφος ήταν λίγο διαφορετική από ότι περίμενα...

" Το "μέλλον" είναι μακρινό. Όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν οτι ειναι εδώ και μας χτυπά την πόρτα εγώ δεν το πιστεύω. Ετσι κι αλλιώς ο χρόνος είναι σχετικός. Οταν έρθει αυτο το μέλλον όποιο και να ειναι παντα θα υπαρχει ενα επόμενο για να περιμένουμε και να "όνειρευόμαστε". Αρα πιο το νόημα του να "ονειρεύομαι" για το μέλλον; Αηδίες. Μέλλον ειναι το κάθε δευτερόλεπτο που έρχεται. Επίσης μέλλον είναι και 30 χρόνια μετά. Θέλω να ζήσω. Αυτό μόνο. Τα άλλα θα έρθούν απο μόνα τους. Κάποιος είπε "Σκέφτομαι άρα υπάρχω." Και καποιος αλλος το συμπληρωσε "Ναι αλλα, αισθάνομαι, άρα ζω".

Αυτά ειναι τα όνειρά μου για το μέλλον. Να ζήσω, να αισθανθώ, να είμαι καλά και να φαίνομαι καλα. Ο χρόνος τάζει. Το μέλλον επισης. (Ετσι κι αλλιώς το μέλλον ειναι απλα ο χρόνος μεταμφιεσμενος). "Τα όνειρα είναι για τους ερασιτέχνες." "

Ουσιαστικά, στη δικη μου παραγραφο φασκω και αντιφασκω. Λεω οτι το μελλον ειναι μακρινο, ομως λεω και οτι ειναι καθε δευτερολεπτο που περνα. Νομιζω πως τοτε ηξερα τι ηθελα να πω ομως δεν ηξερα ακριβως πως να το κανω.

Στην πραγματικοτητα το φοβαμαι το μελλον. Με τρομάζει. Άρα δεν έχω λόγο να ονειρεύομαι κάτι γι αυτό. Τα όνειρα δεν είναι για τους ερασιτέχνες. Ποιον πάω να κοροϊδέψω?

Είναι παράξενο, κι όμως ενώ δε μου αρέσει καθόλου το "παρόν" μου, δεν ανυπομονώ για το "μέλλον" μου. Δε θελω καν να το σκεφτομαι.

Μπορώ να πέσω για ύπνο και να ξυπνήσω όταν το "μέλλον" θα έχει περάσει..?