Πάλι έκανες τη βλακεία σου. Πάλι έπεσες στην παγίδα που έστησες εσύ ο ίδιος για τον εαυτό σου. Και το χειρότερο είναι πως αυτή τη φορά το ήξερες, και απλά συνέχιζες να το κάνεις χωρίς να σε ενδιαφέρει.
Και όπως άνοιγες το στόμα σου και αράδιαζες όλες εκείνες τις βλακείες, που ξαφνικά από λέξεις γίνονταν προτάσεις και παράγραφοι ολόκληροι δε σκεφτόσουν καθόλου το ενδεχόμενο της.. Άλλης επιλογής.
Κατηγόρησες τον εαυτό σου για πολλοστή φορά, κατηγόρησες και τους άλλους.
Έκρινες, χωρίς να το θέλεις, και χωρίς καν να ξέρεις στα σίγουρα.
Και όταν το κατάλαβες, μετάνιωσες... Και δε σε ένοιαζε πια.
Μόνος σου πληγώθηκες ρε βλάκα! "Οι άλλοι καλά την έχουν, εσύ τι στεναχωριέσαι?" Έλα ντε?
Είναι που... Το έχεις ξαναπάθει.. Και ξέρεις πως είναι και πόσο πονά.
Όταν δίνεις αξία σε κάτι, είναι πολύ πιο εύκολο να σε απογοητεύσει, ειδικά όταν του δίνεις μεγάλη αξία, ίσως και μεγαλύτερη απ'όση θα έπρεπε. Και συνήθως, δίνεις αξία σε λάθος πράγματα.
"Δεν είναι ότι δεν ξέρεις να αξιολογείς.. Είναι ότι παραείσαι συναισθηματικός."
Είναι, και αυτό.
Κι εσύ δεν ήθελες να την ξαναπάθεις.
Για πολλοστή φορά.
Δεν ήταν έτσι όμως, ακόμα κι αν πίστεψες ότι ήταν.
Ακόμα κι αν είπες πράγματα που σε πλήγωσαν.
Όμως ξέρεις κάτι;
Κάποιες φορές.. Είναι καλύτερο να αγαπάς παρά να μιλάς...
Καλησπέρα Μικρέ Χείμμαρε! Μπορεί να πληγώνεσαι, μπορεί να λυπάσαι, μπορεί να προδίδεσαι αλλά ποτέ μη μετανιώνεις. Όλα αυτά είναι τα μπαχαρικά της ζωής και είμαι σίγουρη ότι ακόμη κι αν πονάς θα τα ξανάκανες όλα από την αρχή! Η αγάπη δεν έχει λογική, μόνο ακολουθεί το ρεύμα των συναισθημάτων.
ΑπάντησηΔιαγραφή