Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

Η πόλις θα σ'ακολουθεί...

Νιώθω πως ΔΕΝ ήταν η κατάλληλη στιγμή να αναλύσω το νόημα της "Πόλις".
ΔΕΝ ήμουν έτοιμη να δεκτώ αυτά που ήδη ξέρω ή απλά η παρατεταμένη μου κατάθλιψη ΔΕΝ με αφήνει να το κάνω.
ΟΧΙ, δεν είμαι στο σημείο που βρισκόταν ο Καβάφης όταν το έγραφε. Ομως ΝΑΙ, υπήρξα κι εκεί κάποια περίοδο.

Αυτό που φοβάμαι είναι μήπως αυτή η περίοδος ξαναγυρίσει..
Και δεν είναι πολύ δύσκολο...

Το βλέπω.
Στη μουσική που ακούω, στον τρόπο που βλέπω τα πράγματα, στο ipod την ώρα του διαλείμματος.

Το βλέπω στον τρόπο που ξυπνώ το πρωί και κοιμάμαι το βράδυ.
Το βλέπω στις μαύρες μου σκέψεις και στα μηνύματα που μου στέλνει το υποσυνείδητο μου.

Το βλέπω στον κίνδυνο του "να χάσω τον έλεγχο" που πλησιάζει όλο και περισσότερο...
Στο "ως πάρακατω" που δε μου φαίνεται και πολύ μακριά...

Το βλέπω στον τρόπο που σας χρειάζομαι, μα είστε πολύ πολυάσχολοι για να το καταλάβετε.

Το βλέπω παντού.

Τώρα θα μου πείτε, ο Καβάφης τι σχέση έχει;
Τίποτα, απλά την ώρα που τον διδασκόμουν ενιωθα τόσο άσχημα που μου ερχόταν να βάλω τα κλάματα.

9 σχόλια:

  1. επ!
    ξέρεις που βρίσκεται η ανεξάντλητη πηγη ενέργειας και ο ναυαγοσώστης της ψυχης μας;
    όπου και ο πόνος μας...
    μη φοβάσαι να βάλεις τα χέρια σου στη λάσπη
    τα καλα είναι συνήθως κρυμμένα...

    καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μήπως λοιπόν να αλλάξεις τα τραγούδια? Ξέρω, δεν είναι τόσο απλό. Μα αν αυτό το ποίημα δε σου πάει, άστο μόνο για τις ώρες του σχολείου (αναπόφευκτα) και άλλαξε βιβλίο (γενικά). Μην το βάζεις κάτω!
    φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Agapite mikroxeimmare......
    Efxomai na mporousa gia ligo na mpo mesa stin skepsi sou, mesa sto mialo sou....na katalavo pos leitourgeis.....
    prepei na arxiseis na vlepeis ta pragmata giro sou me diaforetiki matia......thes mia aisiodoksi nota!!!!!!se katalaveno....psaxneis apo kapou na piasteis....na ksefigeis....akoma kai apo ton idio sou ton eafto...ma einai poli diskolo...to Ksero....
    Loipon....gia arxi tha ksekinisoume apo ta tragoudia pou prepei na akous!!!!svise ola osa exeis pano sto ipod sou mikroxeimmare mou, gt ap oti katalava einai mallon katathliptika.....Thelo na akous aisiodoksa tragoudia....tora en ksero kata poson en aisiodokso touto p enna s po...tora m irthe ...emena m aresei kai me kanei na skeftomai thetika!!!einai to what a feeling!!!kathe fora pou tha niotheis asxima thelo na to vazeis kai na skeftesai emena...esto ki an eimai anonimos:):):):)Tora oso gia to iposinidito....esi stelneis i idia ta minimata!!!esi monaxa exeis ti dinami na to stamatisei kai kaneis allos....ftanei na thes....an pragmatika thes na ta vrontikseis ola kai na ksefigeis prepei na pistepseis se afto pou exeis mesa sou!!!!kai ksero oti exeis tromeri dinami....kai mporeis na ta katafereis...ligi prospatheia thelei!!!
    Na koitas mprosta kai na proxoras....kai oloi osoi agapas einai mazi sou...den xreiazetai na sou to deixnoun kathe fora....mono me ti skepsi einai konta sou!!!!!!se akolouthoun pantou....
    etsi kai go apo tora tha se akoloutho se kathe sou skepsi....mexri na katafero na mpo sto lavirintho sou......na xatho ekei mazi sou....oste na kataferoume na vgoume mazi nikites!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Ναύτης

    Πολύ περίεργο τόπο βρήκαν να κρυφτούν...
    Οπως και να χει! Καλωσόρισες στα λημέρια μου!

    @Sunnefoula

    Μμμ... Το έχω συζητήσει αρκετές φορές με φίλους μου αυτό. Λένε ότι η μουσική έχει τη δύναμη να σου αλλάξει τη διάθεση. Λεω: Μαλακίες. Η μουσική, ΔΕΙΧΝΕΙ τη διάθεση, δεν την αλλάζει. Κι αν προσπαθήσεις να την αλλάξεις με μουσική, πολύ πολύ να καταφέρεις να μισήσεις το τραγούδι που επέλεξες για αυτό το σκοπό.
    Δε θα το βάλω κάτω...
    "Ως πάρακατω..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Ανώνυμος

    Καλέ μου ανώνυμε, μακάρι να ήξερα ποιος είσαι για να μπορέσω να σε ευχαριστίσω για το πιο μακροσκελές σχόλιο που πήρα μέχρι τώρα. :)
    Το τραγούδι που λες δεν το ξέρω, θα το ψάξω όμως.
    Ξέρεις κάτι; Πολλοί προσπάθησαν να μπουν στο λαβύρινθο μου, κανένας όμως δεν τα κατάφερε. Ισως να φταίω κι εγώ λίγο γι αυτό.
    Και ξέρω πως αυτοί που αγαπώ/με αγαπούν, είναι κοντά μου. Αυτό όμως δεν τους κάνει να λαμβάνουν και τα σήματα μου.. Ε;
    Σ'ευχαριστώ για την... Χμμ.. Συμπαράσταση; Δεν είναι η σωστή λέξη, αλλα είναι η πρώτη που μου έρχεται στο μυαλό.

    Την καλησπέρα μου

    Υ.Γ Μα γιατίιιιιι;;; Γιατί ο κόσμος να θέλει να είναι ανώνυμος;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Agapite mikroxeimmare....Den xreiazetai na me gnorizeis gia na me efxaristiseis...:):)Ostoso den xreiazetai na me efxaristas....Apo do kai mpros tha eimai "dipla" sou....eipame...thelo na mpo mesa sto lavirintho sou kai na afetho ekei...kai tha ta katafero!!!!!!
    Oloi lamvanoun ta simata pou stelneis mikre mou xeimmare....:):)esto ki an den miloun i den to deixnoun!!!!!
    Den tha parameino gia panta anonimos....!!!!!:):)
    na prosexeis!!!!
    ta leme:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μικρέ μου Χείμαρρε...πόσες φορές θα σου το πω ότι πρέπει να αλλάξεις τραγούδια;; :P Άκου κάτι πιο χαρούμενο βρε αδερφέ! Ένα άτομο όπως εσύ, που αγαπά τόσο τη μουσική, είναι αναμφίβολο ότι σε επηρεάζει αφάνταστα. Διάλεξε άλλα κομμάτια! Την επόμενη φορά θα σου προτείνω κάποια που εμένα προσωπικά με βοηθούν σε όλες τις καταθλιπτικές στιγμές της ζωής μου. Επίσης, στα διαλείμματα turn off the i-pod! Η απομόνωση δε βοηθά στην καταπολέμηση της κατάθλιψης.
    Οι άνθρωποί σου λαμβάνουν τα σήματά σου, μη φοβάσε. Όμως μήπως κι εσύ κλείνεσαι λίγο στον εαυτό σου; Αν ο άλλος σου προσφέρει συμπαράσταση κι εσύ την αρνείσαι κάποια στιγμή θα σταματήσει να προσπαθεί. Δεν είναι εύκολο να ανοίγεσαι, αλλά σε συμβουλεύω να το κάνεις. Θυμήσου ότι η απομόνωση δε φέρνει τίποτε άλλο από μοναξιά.
    Την καληνύχτα μου γλυκιά μου! Sweet dreams!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. μικρέ χείμαρρε,
    "καλά" (όσο καλά μπορεί να είναι δηλαδή) αυτά που λες. το τι συμβολίζει η πόλις το κατάλαβες. είναι τα βιώματα μας, οι ευχάριστες αναμνήσεις, οι κακές στιγμές, μα πάνω απ'όλα είμαστε εμείς οι ίδιοι αυτη η πόλη. είναι ο ίδιος μας ο εαυτός που τον κουβαλάμε είτε πάμε στη Γαλλία είτε στο Ουσπεκιστάν. Σωστά. νομίζω ομως ότι γίνεσαι λίγο απόλυτη. οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν "ουδέν κακό αμειγές καλού"
    η ζωή δεν είναι μόνο μαύρο. ούτε μόνο άσπρο. μα ούτε κι ασπρόμαυρο βέβαια. η ζωή είναι πολύχρωμη. και βέβαια κι αυτό θα το ξέρεις ήδη και πιστεύω ότι αν κάνεις μια αναδρομή στη δική σου ζωή θα το διαπιστώσεις. ο καβάφης είχε τους λόγους του που είχε πέσει στη μαύρη κατάθλιψη. και μεταξυ μας εκείνος είχε και τα χρονάκια του οπότε λίγα μπορούσε να κάνει στη δεδομένη φάση έτσι;
    πέραν απ'αυτό, όλοι περνάμε δύσκολα, όλοι έχουμε προβλήματα και βέβαια όλοι πιστεύουμε οτι κανείς δεν μας καταλαβαίνει και είμαστε καταδικασμένοι στην αιώνια μοναξιά.
    η πόλις αν και θα μπορουσε κανεις να πει ότι αποτελεί το άκρον άωτον της κατάθλιψης έχει κι αυτη μια αισιοδοξία. γι'αυτο σου λέω. ακομη και στο πιο κακο πραγμα, το καλο αμα ψαξεις θα το βρεις. ωραια την καναμε χαλια τη ζωη μας, ωραια οπου κι αν παμε το ιδιο ατομο ειμαστε. η πολις ομως εχει περιθωρια βελτιωσης. κι αυτο το ξερεις. ΘΕΛΗΣΗ. την εχεις; να την αποκτησεις.
    η πολις εξαρταται απο εμας και ΜΟΝΟΝ εμας. αν εσυ κλεινεις τα αυτια σου για να μην ακους ειναι επειδη το επιλεγεις. κι ετσι μεταξυ μας, να ξερεις οτι αυτο που κανεις πληγωνει περισσοτερο τους αλλους απο οτι εσενα...
    ειναι λες και τους λες χεστηκα δε μου αρεσει ο κοσμος σας.
    καιρος δεν ειναι να αρχισει να σ αρεσει;
    δεν ειναι θεμα κλινικο πιστευω. κι εγω οταν εχω γριπη μου φταινε ολοι κι ολα και γκρινιαζω αφορητα. πρεπει ομως; οι γραμμες αναμεσα στα αντιθετα πραγματα ειναι ΠΑΝΤΑ δυσδιακριτες. για σκεψου ποσες φορες η αγαπη εγινε μισος, η λογικη τρελλα, η χαρα θλιψη.. εμεις οριζουμε τις γραμμες. αν δεν κανεις κατι ειναι επειδη εσυ δεν το θελεις, οχι επειδη δεν μπορεις και η πιο τρανη αποδειξη αυτου που λεω ειναι το οτι δεν μπορουσες να δεχτεις την αληθεια του καβαφη. μονο με την αληθεια προχωραμε ομως. καλο εινα να αναγνωριζουμε τα λαθη μας και να βρισκουμε το φταξιμο στον εαυτο μας. ειναι δυσκολο,παντα ειναι. μετα ομως πρεπει να βγαινουμε εξω πιο δυνατοι, πιο φρεσκοι και προ παντων πιο ωριμοι. πρεπει να μαθουμε να πορευομαστε παραλληλα με την πολη πριν μας κατατροπωσει αλλα ακομα κι αν γινει αυτο παντα υπαρχει καπου ενα φως και το φως ειναι μεσα μας και σε κανεναν αλλο ανθρωπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Ginny

    Είχα γράψει παλιά σε ένα πόστ μου, ότι "δε θέλω να κάνω τίποτα, μόνο να κοιτάζω". Οταν κλείνω τα αυτιά μου, μπορώ να το κάνω καλύτερα...
    Οσο για τα τραγούδια, το θέμα δεν είναι να αλλάξουν αυτά, είναι κάτι ανώτερο.
    Οπως και να χει, αυτό που μου ζητάς να κάνω είναι από τα πιο δύσκολα εως ακατόρθωτα πράγματα που μπορούν να μου ζητηθούν.. Να είσαι σίγουρη όμως ότι προσπαθω.

    @Ανώνυμος
    Αγαπητέ Ανώνυμε.
    Οτι και να λεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι, το κακό δεν παύει να είναι κακό, ότι καλό κι αν καταλήξει να βγάλει. Γιατί έτσι κι αλλιώς, το καλό το βλέπουμε μετά, αρα η αξία του την ώρα που "γεννιέται" είναι μηδαμινή.
    Και ναι, η ζωή είναι μεν πολύχρωμη αλλά δεν είναι πάντα έτσι. Βέβαια, υπάρχει και το άλλο. Να είναι πολύχρωμη σαν σύνολο, αλλά να χωρίζεται σε χρώματα ανα περιόδους. Αυτό πως σου φαίνεται; Ας πούμε λοιπόν ότι η ζωή μου αυτή τη στιγμή έχει πάρει ένα γκριζωπό χρώμα, με λίγο κόκκινο και ελάχιστο μπλε.
    Φυσικά και είχε τους λόγους του ο Καβάφης. Και πιστέυω, πως δεν είναι τα χρονάκια του που τον έκαψαν.. Αυτό φυσικά δεν ακυρώνει τους δικούς μου λόγους, έτσι; Μπορεί να μην είναι(φαίνονται) τόσο τραγικοί ή καλύτερα, σοβαροί σαν εκείνους του Καβάφη, αλλά το θέμα είναι πόση σημασία δίνουμε εμείς στα πράγματα και συνήθως όχι πόση έχουν στην πραγματικότητα. Γιατί αν πήγαινε έτσι, κανένας δε θα είχε προβλήματα.
    Οσο για θέληση, θες την αλήθεια; Στη δεδομένη στιγμή και φάση, ΟΧΙ, δεν την έχω. Θα την αποκτήσω όμως κάποια στιγμή. Πρέπει να ξέρεις, ότι δε νομίζω ότι είμαι καταδικασμένη στην αιώνια μοναξιά και την αιώνια κατάθλιψη. Ξέρω, πως όλα αυτά θα περάσουν, κάποια στιγμή. Το θέμα είναι οτι ΤΩΡΑ, περνάω άσχημα. Και αυτό με ρίχνει. Θα περάσει κι αυτό, όπως και όλα. Αυτό που με τρομάζει, είναι μήπως χρειαστεί να περάσω ξανά όλη εκείνη τη διαδικασία που εξυπακούεται. Γιατί κακά τα ψέματα, όταν την πάθεις μια φορά, είναι πολύ πιο εύκολο να την ξαναπάθεις, όσο κι αν τρέμεις στην ιδέα και μόνο.
    Και ξέρεις κάτι; ΧΕΣΤΗΚΑ, δε μου αρέσει ο κόσμος σας. Σ'αυτόν με βάλανε όμως κι έτσι αναγκαστικά θα επιβιώσω.
    Δεν είπα ποτέ οτι δεν έχω μερίδιο ευθύνης σε αυτή την ιστορία. Εχω, και μάλιστα το πιο μεγάλο. Μα αυτό, όσο κι αν με κάνει "σοφότερο" η περισσότερο "αξιοπρεπή" δε μπορεί να αλλάξει και πολλά πράγματα. Οπως ακριβώς και με τον Καβάφη.
    Ετο και παραδέχτηκε ότι φταίει για την κατάντια του. Πάρακατω; Καλυτερεύει η κατάσταση του; Οχι. Νιώθει καλύτερα; Χαχα, ρωτάτε τον ίδιο.
    Ναι ναι, there IS a light at the end of the tunel indded. Το θέμα είναι, πότε θα τελειώσει το γέριμο το τούνελ για να φανεί.

    Καλό βράδυ!

    Υ.Γ Δίνω σε σένα και στον εαυτό μου βραβείο μακροσκελέστερου σχολίου ever. ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή